رایت نویسنده اصلی ان مطالعه می‌گوید:
استراتژی‌های کاهش وزن اغلب ناکارامد هستند زیرا بدن منند یک ترموستات میزان کالری مصرفی‌اش را تنظیم می‌کند. یعنی هنگامی که ما کمتر غذا می‌خوریم، بدن ما برای جبران کالری مصرفی را کاهش می‌دهد، که در نهایت باعث می‌شود کاهش وزن سخت‌تر شود. ما می‌دانیم که این تنظیم توسط مغز انجام می‌شود اما نحوه‌ی انجام آن هنوز راز باقی مانده‌است.
در پژوهشی که به تازگی توسط رایت و همکارانش روی موش‌ها انجام شده‌است، مشخص شد ک بدن با مکانیسمی مصرف کالری و در نتیجه کاهش وزن را در زمان رژیم غذایی محدود می‌کند.
محققان نقش هیپوتالاموس را در این زمینه بررسی کردند، مشخص شد که فعال شدن این ناحیه سبب ایجاد گرسنگی و مهار شدن آن باعث ایجاد بی‌اشتهایی می‌شود. نوروپپتیدی AGRP نقش مهمی در این زمینه دارد.
در این پژوهش از یک ترفند ژنتیکی با کمک AGRP استفاده شد که در آن محققان امکان فعال و غیر فعال کردن نورون‌های ناحیه هیپوتالاموس را داشتند. آن‌ها موش‌ها را در اتاقک‌های ویژه‌ای که امکان اندازه‌گیری کالری مصرفی را داشت، قرار دادند.
یافته‌های حاصل از این مطالعه نشان دادند که زمانی که سلول‌های عصبی ما در ناحیه هیپوتالاموس فعال می‌شوند ما گرسنه شده وشروع به غذا خوردن می‌کنیم؛ زمانی مواد غذایی فراوان در اختیار ما باشد، این سلول‌ها فعال می‌شوند اما وقتی بدن با کمبود مواد غذایی رو به رو می‌شود این ناحیه مغزی مهار می‌شود تا زمانی که ما دوباره شروع به غذا خوردن کنیم و فعالیت سلول‌ها به حد نرمال برگردد.
محققان می‌گویند:
یافته‌ها نشان می‌دهند گروهی از سلول‌ها در مغز بین اشتها و مصرف انرژی هماهنگی ایجاد می‌کنند و مانند یک سویچ روشن و خاموش برای مصرف کالری یدکی بدن عمل می‌کنند و در زمان کمبود مواد غذایی، سوزاندن چربی رامتوقف می‌کنند.
این مکانیسم‌ها احتمالا برای مقابله افراد با قحطی تکامل یافته‌اند؛ اما امروزه بعضی افراد برای کاهش وزن عمدا خود را در چنین وضعیتی قرار می‌دهند، غافل از اینکه در چنین وضعیتی بدن با کاهش مصرف کالری با کاهش وزن مقابله می‌کند. پس بهترین روش برای کاهش وزن در افردی با اضافه وزنِ متوسط استفاده کاهش کالری دریافتی همزان با ورزش است.
دکتر لوک برک می‌گوید:
نتایج بدست آمده می‌توانند در آینده برای درمان چاقی و پرخوری استفاده شود.
