این دروغ بزرگیست که ما به خودمان می‌گوییم: “به اندازه‌ی کافی زمان نداریم.” در این مورد حقیقتی وجود دارد؛ درست است که بالاخره ما در یک روز زمان زیادی نداریم اما درحال حاضر (درست در همین لحظه) ما زمان داریم. ۲۴ ساعت در روز وجود دارد. اگر شما نمی‌توانید از این ساعت‌ها استفاده کنید، مشکل زمان نیست؛ بلکه خود شمایید!
بسیاری از افراد از بیماری به نام تعویق در رنج و عذاب‌اند. اعتراف می‌کنم که زمان‌هایی وجود داشته که خود من نیز قربانی همین بیماری شدم. من معتقدم که تعویق به عنوان بهانه‌ای بود که ما به هنگام تنبلی در انجام کاری و یا هراس از آن استفاده می‌کردیم. با این حال، Timothy Pychyl که به مطالعه‌ی تعویق در دانشگاه کارلتونِ اتاوا پرداخته است، در این مورد می‌گوید:
اکثر روان شناسان، تعویق را به عنوان نوعی رفتار اجتنابی می‌بینند. این رفتار یک مکانیزم مقابله‌ای می‌باشد که در آن، افراد احساس راحتی می‌کنند.
تعویق معمولا زمانی اتفاق می‌افتد که مردم در ترس، نگرانی و یا اضطراب در مورد انجام وظیفه‌ی مهمی که از آن‌ها انتظار می‌رود قرار می‌گیرند. برای رهایی از این احساس منفی، افراد از تعویق استفاده می‌کنند. برخی از ویژگی‌های مشابه را می‌توان به ضعف در مدیریت زمان ارتباط داد. این بدین معنی نیست که شما زمان ندارید؛ بلکه به این معنیست که با اتلاف وقت خود (اجتناب از انجام کارهای مهم و پرداختن به کارها و امور بی‌اهمیت)، یا ارزش ندادن به زمانی که دارید (برای انجام وظایف و مسئولیت‌هایتان برنامه ریزی نکنید) وقتتان را مدیریت نکنید.
مقاله‌ی مرتبط: درک گذر زمان توسط مغز
به هرحال، در زیر چند راهنمایی برای جلوگیری از هدر رفتن زمان و کمک به شروع استفاده‌ی بیشتر و بهتر از زمانتان، اشاره شده‌است.
از صرف زمان برای امور بی‌اهمیت اجتناب کنید.
لیستی از زمان‌بندی دقیقِ تمام روزتان تهیه کنید؛ از لحظه‌ای که بیدار می‌شوید تا زمانی که به رخت‌خواب می‌روید. شما باید واقعا ببینید که وقت شما برای انجام چه اموری صرف می‌شود؛ آن را تنظیم کرده و مجددا تصحیح کنید.
مدت زمانی برای هر کدام از فعالیت‌هایی که انجام می‌دهید در نظر بگیرید. به عنوان مثال زمان صرف شده برای تماشای تلویزیون، بودن در شبکه‌های اجتماعی و هرگونه فعالیت آموزشی دیگر.
سپس شروع به حذف فعالیت‌هایی کنید که به زندگی شما ارزش و اعتباری اضافه نکرده و همچنین شما را به اهدافتان نزدیک نمی‌کنند. زمان‌های لازم را حساب کرده و در برنامه‌تان جای دهید.
وقت صرف ناهار خود را به نصف کاهش داده و در فاصله‌ی بین زمان‌ها، بر روی پروژه‌ها و یا اهداف خود کار کنید. (هر دقیقه را ارزشمند بشمارید!)
برای اکثر ما، زمان خوردن ناهار بیش از یک ساعت طول نمی‌کشد. بنابراین اگر در تلاش برای یافتن زمان‌هایی برای انجام فعالیت‌های ضروری‌تان در طول روز هستید؛ می‌توانید با کم کردن زمانی از صرف ناهار و استفاده از آن، برای انجام اموری که به رسیدگی شما نیاز دارند شروع کنید. نداشتن وقت بهانه است. همیشه زمانی وجود خواهد داشت تا ما بتوانیم از آن استفاده کنیم؛ در صورتی که رغبتی به انجام امور و کارهایی که ضروری نمی‌باشند نداشته باشیم.
زمان صرف شده در شبکه‌های اجتماعی را کاهش دهید؛ مگر این که به طور مستقیم به تبلیغ کسب و کار، نام تجاری و یا هدف خود و… مرتبط باشد.
رسانه‌های اجتماعی قاتل بزرگ زمان هستند و هیچ مزایای واقعیِ قابل توجهی را ارائه نمی‌دهد. زمان صرف شده در اینترنت را کاهش دهید و روی فعالیت‌هایی که با اهداف شما مرتبط است، تمرکز کنید.
مقاله‌ی مرتبط: مشکلات روانی‌اجتماعی رسانه‌های اجتماعی و اینترنت
به هنگام نقل و انتقال (در اتوبوس و یا مترو) از زمانتان برای فعالیت روی اهداف خود استفاده کنید.
من به عنوان یک نویسنده، متوجه شدم که ۲ ساعتِ رفت و آمد من از محل کارم (هر مسیر به مدت یک ساعت)، جزو ساعت‌های پربازده من می‌باشند. در صورتیکه من این زمان‌ها را در رسانه‌های اجتماعی صرف کنم، می‌توانم از آن برای نوشتن بهره بگیرم. همچنین برای برداشت از ایده‌های قسمت پادکست، پاسخ به ایمیل‌ها و انتخاب موضوع برای مقالاتی که می‌نویسم نیز می‌توانم از این زمان استفاده کنم. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که همیشه در انتظار هستیم. بنابراین، در حالی که ما در صفِ خط، در بانک یا سوپرمارکت هستیم، تمام این پنج تا ده دقیقه منتظر هستند که در نهایت به پایان برسند. بنابراین شروع کنید تا از این زمان‌ها استفاده کنید.
۳۰ دقیقه تا یک ساعت زودتر از زمان بیدار شدن، برخیزید یا ۳۰ دقیقه تا یک ساعت دیرتر اززمانی که می‌خوابید به رخت‌خواب بروید.
روز معمولی من در ساعت پنج صبح شروع می‌شود و در نیمه شب به پایان می‌رسد. گاهی اوقات به منظور رسیدن به هدفی، شما باید مایل باشید که کمی زمان بیشتری را صرف کنید و غالب اوقات زودتر از خواب برخیزید.
بهانه‌تراشی نکنید.
همیشه دلیلی برای انجام ندادن کارها وجود دارد. من شما را به چالشی در مورد عادات بهانه تراشی‌تان دعوت می‌کنم! منظورم از این دعوت چیست؟ به ازای هر بهانه‌ای که برای خودتان می‌آورید، به همان اندازه خود را ملزم کنید تا به سمت جلو حرکت کنید. شما درخواهید یافت که دلایل زیادی برای انجام کار تا بهانه‌تراشی دارید!
کمک بخواهید.
شما مجبور نیستید کارها را به تنهایی انجام دهید. به همسر، دوست، دیگر اعضای خانواده و یا افرادی که دوست‌شان دارید اجازه دهید تا بدانند که اهداف شما چه چیزی هستند و شما در تلاش برای انجام چه کاری می‌باشید. آن‌ها اغلب اوقات تمایل دارند به چیزی که سودمند و موثر است کمک کنند.
یک لیست روزانه، برای انجام کارها تنظیم کنید.
برای من تمرکز بر روی اهداف روزانه‌ام آسان‌تر و واقعی‌تر از ایجاد لیستی برای کارهای ماه و یا هفته آینده است. خودتان را ملزم به پیروی از لیست خود کنید. شما به عنوان یک انسان، ممکن است که گاهی کارهایی را انجام ندهید. ایرادی ندارد! فردا روز دیگریست. آنچه را که دیروز قادر به انجامش نبوده‌اید ، امروز به عنوان اولین کار انجامش دهید.
مقاله‌ی مرتبط: اگر عادت دارید کارهای مهم خود را به تعویق بیندازید این مقاله را بخوانید
لیستی بلندپایه که شامل ۲۰ مورد فعالیت می‌باشد تهیه نکنید!
واقع بین باشید. دو تا سه کار برای انجام دادن کاملا مطلوب است. در واقع کارشناسان می‌گویند که مواردی را از لیست کارهای روزانه خود کم کرده و بر فعالیت‌هایی که بیشترین تاثیر را دارند تمرکز کنید. انجام یک کار نسبت به انجام پنج کار می‌تواند تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد. مهم است که سخت کار کنید؛ اما هوشمندانه کارکردن نیز مهم است. بدر صورت متمرکز بودن روزانه، شما احساس تباهی نخواهید کرد!
