حدود ۲۰-۲۵% بزرگسالان سندرم متابولیک دارند و احتمال ایجاد بیماری‌های قلبی-عروقی و دیابت نوع دو در آن‌ها بیشتر است. در طول تحقیقی جدید، پژوهشگران ارتباط بین سازگاری ماهیچه‌ای کودکان از لحاظ قدرت، استقامت و توان و سندرم متابولیک را مورد بررسی قرار دادند. سندرم متابولیک در بزرگسالان دیده می‌شود.
سندرم متابولیک نامی کلی برای مجموعه‌ای از عواملِ خطرآور است که احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیگر مشکلات سلامتی را افزایش می‌دهد. نام متابولیکِ این سندرم از دخالت در پروسه‌های معمول متابولیکی بدن سالم گرفته شده است. برخی از خطرات مذکور عبارتند از:
- وجود چربی در ناحیه‌ی شکمی؛ احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی با وجود چربی در این ناحیه از بدن نسبت به سایر نواحی بیشتر است.
- سطح بالای تری‌گلیسرید در بدن؛ این ماده نوعی چربی است.
- کمبود کلسترول HDL در بدن؛ برخی اوقات به HDL “کلسترول خوب” نیز می‌گویند؛ زیرا موجب برداشته شدن کلسترول از عروق خونی می‌شود.
- فشار خون بالا؛ فشار خون، فشار وارده به دیواره‌های رگ‌ها در نتیجه‌ی عمل پمپاژ قلب است.
- قند خون بالا؛ می‌تواند نشانه‌ای از وجود دیابت در فرد باشد.
نتایج حاکی از این است که هرچقدر سازگاری ماهیچه‌ای کودکان بیشتر باشد، کمتر ممکن است در بزرگسالی دچار سندرم متابولیک شوند. علاوه بر این، ارتباط مذکور مستقل از سطوح سازگاری قلبی-تنفسی است.
برای مثال آن‌هایی که بالاترین میزان سازگاری ماهیچه‌ای را در سنین ۹-۱۵ سال نسبت به بقیه‌ی افراد تجربه می‌کنند، احتمال ابتلای آن‌ها به سندرم مذکور ۸۰% کمتر است. همسو با راهنمایی‌های سازمان بهداشت جهانی در زمینه‌ی فعالیت‌های فیزیکی این نتایج اهمیت فعالیت‌های توانمندساز ماهیچه را همراه با فعالیت‌های هوازی بیش از پیش گوشزد می‌کند.
در کل ترکیبی از سازگاری افزایش‌یافته‌ی ماهیچه‌ای و سطوح قلبی-تنفسی و کاهش سطح چربی در کودکی شاید خطر ابتلا به سندرم متابولیکی را در بزرگسالی کاهش دهد.
