مطالعه جدیدی نشان میدهد که مقاومت باکتریایی به آنتیبیوتیک آمپیسیلین ممکن است سالها پیش از شروع تجویز پزشکان در سالهای اولیه دههی ۱۹۶۰ شروع شده باشد.
مقاله مرتبط: نانورباتهای صناعی؛ پایانی بر مقاومت آنتیبیوتیکی
آمپیسیلین، پنیسیلین وسیعالطیف، برای درمان بسیاری از عفونتهای باکتریایی، از جمله عفونتهای مثانه و گوش، ذاتالریه و سوزاک به طور گسترده مورد استفاده قرار میگیرد. به گفته محققان موسسه پاستور در پاریس، مقاومت احتمالاً ناشی از سوء مصرف پنیسیلین در احشام در آمریکای شمالی و اروپا در دهه ۱۹۵۰ بوده است. آمپیسیلین در سال ۱۹۶۱ در بازار برای مصرف برای انسان عرضه گردید. دکتر فرانکوئیس زاویر ویل، پژوهشگر این موسسه، گفت:
یافتههای ما نشان میدهد که باقیماندههای آنتیبیوتیکی در محیط های کشاورزی مانند خاک، فاضلاب و کود ممکن است نسبت به آنچه قبلا تصور میشد، تأثیر بسیار بیشتری بر گسترش مقاومت داشته باشد.
مقاله مرتبط: چه چیزی باعث مقاومت آنتیبیوتیکی میشود؟
بسیاری از باکتریهایی که باعث ایجاد عفونتهای شدید در افراد میشوند، مقاومت به آنتیبیوتیکها مانند آمپیسیلین را افزایش دادهاند. محققان در این زمینه میگویند که میزان مرگ و میر سالانه ناشی از مقاومت آنتیبیوتیکی در سطح جهانی تا سال ۲۰۵۰ به ۱۰ میلیون افزایش خواهد یافت. به خاطر این نگرانیها بود که سازمان بهداشت جهانی به تازگی خواستار پایان دادن به استفاده از آنتیبیوتیکهای متداول در دامهای سالم شده است.
با این که این مطالعه رابطهی علت و معلولی روشنی را شناسایی نمیکند ولی بنا به گفتههای ویل احتمالاً استفاده غیر بالینی از پنیسیلین در دامها، تکامل ژنهای مقاومت آنتیبیوتیکی در اواخر دهه ۱۹۵۰ را تسریع کرده است. ویل در یک نشریه خبری گفت:
نیازی فوری به بررسی استفاده از آنتیبیوتیکها در حیوانات وجود دارد. این باکتریها هیچ مرزی نمیشناسند. و این امر باید تحت نظارت دقیق بین المللی و همچنین مراقبت و نظارت مقاومت آنتیبیوتیکی، در سطح سلامت انسان و حیوانات، انجام شود.
نویسندگان این مقاله اعلام کردند که استفاده از آنتیبیوتیک به عنوان افزایندۀ رشد به تدریج در اروپا ممنوع شده و اثرات نامطلوبی بر تولید مثل حیوانات داشته است.
با این حال، استفاده گسترده از آنتی بیوتیکها در کشورهایی با درآمد کم و متوسط و در اقتصادهای پرطرفدار، به ویژه در زمینه کشاورزی متمرکز مانند پرورش ماهی و صدف، همچنان ادامه دارد.