همه‌ی ما می‌دانیم که اضافه وزن و چاقی در سلامت فرد بسیار تأثیر گذار است. اما کمتر کسی می‌داند که بیشترین آسیبی که به سلامتی وارد می‌شود به سبب وجود چربی دور شکم است. تاکنون محققان از مکانیسم‌های مربوط به این عمل آگاهی کافی نداشتند. اما اکنون اظهار کرده‌اند که آنزیم‌های کبدی چگونه خطر ابتلا به دیابت را افزایش می‌دهند.
نحوه و مکان پخش و تجمع چربی اضافه در بدن، بر عوارض آن تأثیر دارد.
بر اساس مطالعات اخیر، محققان به ارتباط میان چربی دور شکم با بیماری‌هایی نظیر دیابت نوع۲ و بیماری‌های قلبی پی برده‌اند.
بر طبق مطالعات، اگر چربی دور کمر نسبت به دور ران بیشتر باشد؛ خطر ابتلا به بیماری‌های کاردیومتابولیک خصوصا در بانوان افزایش می‌یابد.
بیشتر بخوانید: زنان به علت نوع توزیع چربی، در ریسک بالاتری در ابتلا به بیماری‌های کاردیومتابولیک قرار دارند
بر طبق تحقیقات، چربی دور شکم ملتهب بسیار خطرناک است. التهاب موضعی در بافت چربی به اختلالات کاردیومتابولیک مانند مقاومت به انسولین منجر می‌شود.
اما مکانیسم دقیق التهاب بافت چربی و اختلالات کاردیومتابولیک تا حدودی ناشناخته است. محققان متعجب شده‌اند که التهاب علت مقاومت به انسولین است یا نتیجه‌ی آن؟
حال محققان دانشگاه کلمبیا، این موضوع را پرده برداری می‌کنند. آن‌ها فهمیده‌اند که کبد در ایجاد این التهاب نقش دارد.
نقش کلیدی مهار کننده‌های DPP4 در دیابت
نقش کلیدی مهار کننده‌های DPP4 در دیابت دکتر Tabas و همکارانش از موش‌های چاقی استفاده کردند که بفهمند آیا سرکوب آنزیم‌های DPP4 باعث کاهش التهاب چربی دور شکم می‌شوند.
محققان بر روی DPP4 تمرکز کرده‌اند. زیرا مهارکننده‌های آن برای کنترل نشانه‌های بیماری در افراد دیابتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. مهارکننده‌های این آنزیم از مقابله‌ی DPP4 با افزاینده‌های انسولین جلوگیری می‌کنند.
در این مطالعه DPP4 نتوانست از التهاب چربی دور شکم موش‌ها جلوگیری کند. دکتر Tabas بیان می‌کند که اختلاف کمی بین عملکرد مهارکننده‌های DPP4 در روده و کبد وجود دارد.
وی می‌گوید:
مهارکننده‌های DPP4 با مهار DPP4 رروده‌ای باعث کاهش قند خون می‌شوند. اما شواهدی وجود دارد که مهارکننده‌های DPP4 در روده سبب التهاب چربی می‌شوند. اثرات ضد التهابی داروها زمانی بروز می‌کند که سلول‌های ماکروفاژ در بافت چربی حضور داشته باشند.
ما می‌دانیم که DPP4 با مولکولی که در این التهاب نقش دارد، تعامل دارد. با ممانعت از این تعامل ما قادر خواهیم بود که از التهاب و مقاومت به انسولین، جلوگیری کنیم.
بنابراین محققان DPP4 کبدی را مورد هدف قرار گرفته‌اند. این عمل مانع التهاب چربی و مقاومت به انسولین می‌شود.
مهارکننده‌های DPP4 قند خون را نیز کاهش می‌دهند.
بیشتر بخوانید: محققان به رابطه‌ی میان روده و دیابت نوع ۱ پی می‌برند!
پیش به سوی کارآزمایی‌های بالینی در انسان
دکتر Tabas گزارش می‌دهد:
مهار DPP4 خصوصا در کبد مانع مقاومت به انسولین می‌شود. مشکل اصلی ما دیابت نوع۲ است. اگر ما قادر باشیم DPP4 را در افراد هدف قرار دهیم، می‌توانیم شیوه‌ی قدرتمند جدیدی برای درمان دیابت نوع۲ کسب کنیم.
دکتر احمد.ا حسن پژوهشگر دیگری است که در این زمینه فعالیت داشته است. وی می‌گوید:
این مطالعات راه جدیدتری برای درمان دیابت نوع۲ و اختلالات کاردیومتابولیک روشن می‌سازد.
این مطالعات راه را برای کارآزمایی‌های بالینی آینده هموار تر می‌سازد. آیا روش‌های جدید برای درمان بیماران دیابتی که به انسولین مقاومت دارند، کارآمد است؟ برای پاسخ به این سوالات تحقیقات بیشتری لازم است.
