از اسکی‌سواری اطراف شهر تا اسکی‌سواری سرعتی، مسابقات زمستانی المپیک سرشار از حرکات مقامتی است که ورزشکاران برای انجام آن‌ها دچار تنگی‌نفس می‌شود و برای تعداد زیادی از ورزشکاران المپیک تنگی‌نفس حتی بعد از بردن مدال المپیک هم‌چنان در زندگی روزمره‌ی آن‌ها دیده می‌شود که به دلیل وجود آسم است اما فکر می‌کنید آیا این شرایط باعث خواهدشد که ورزشکاران المپیک از فکر این بازی‌ها بیرون بیایند؟ بگذارید دوباره فکر کنیم : جالب است که ورزشکارانی که آسم دارند احتمال بردشان در رقابت‌ها بیشتر است. آسم در ورزشکاران اثرات مثبتی داشته است.
می‌توان گفت ۱ نفر از هر ۴ ورزشکار بازی های المپیک زمستانی مبتلا به آسم است؛ وضعیتی که در آن راه‌های هوایی فرد بسته می‌شود و تنفس را برای فرد مشکل می‌کند. برای جان دیکسون ، پروفسوری در مدرسه‌ی علوم ورزش دانشگاه کنت این مسئله شگفت آور نبود. او آسم را در تعدادی از نخبه های ورزشی برای سال‌ها مطالعه کرد و افزود که ورزشکاران با این شرایط می‌توانند حتی در ورزش‌های مقاومتی هم به تعداد بیشتری دیده شود: حتی بالای ۷۰% شناگران و تا ۵۰% اسکیت‌بازان حومه‌ی شهر مبتلا به آسم هستند.
با توجه به گفته‌های وی ورزش‌های مقاومتی می‌تواند ورزشکاران آسمی را تحت تاثیر قرار دهد و برای آن‌ها مشکلات تنفسی نیز ایجاد کند. افراد به طور طبیعی از طریق بینی خود نفس می‌کشند که می‌تواند هوا را گرم و مرطوب کند و ذرات بزرگ ومواد شیمیایی مضر را که در هوا وجود دارند را می‌تواند فیلتر کند. اما به گفته‌ی دیکسون ، بسیاری از ورزشکاران در حین ورزش‌های مقاومتی موقتا از دهان خود نفس می‌کشند. در نتیجه ” شما هوای تصویه نشده را وارد دستگاه تنفس خود می‌کنید.” در ازای آن موجب تخریب ریه‌ها می‌شوید و کیسه های هوایی را خشک می‌شود و عفونت زایی را در بدن تحریک می‌کند. در نتیجه ی آن، اسم ایجاد می‌شود که مطالعات دیکنسون نیز آن را تایید می‌کند.
مقاله‌ی مرتبط: آیا مبتلا به آسم هستید؟ از آلرژن‌ها دوری کنید
با این حال تمام ورزشکاران در تلاش‌اند که علی رغم خس‌خس و سرفه این شرایط را درجهت برد خود مدیریت کنند و حتی در مقایسه با رقبای خود که به آسم مبتلا نیستند، بهتر عمل می‌کنند. و این موضوع به ویژه در فصل تابستان اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
در یک مطالعه‌ی مروری که در سال ۲۰۱۲ انجام گرفت کنت. د. فیچ ، متخصص آسم ، بررسی‌های زیادی انجام داد. او دریافت که در حین بازی های زمستانی در سال ۲۰۰۲ در شهر سالت لک ، ۵.۲% ورزشکاران مبتلا به آسم بودند ولی ۱۵.۶% از آن‌ها موفق به دریافت مدال شدند؛ اون در مطالعه‌ی دیگر دریافت که در تورینو در سال ۲۰۰۶ ، ۷.۷% از ورزشکاران آسمی بودند و ۱۴.۴% مدال‌ها را از آن خود کردند و در ونکور در سال ۲۰۱۰ ، ۷.۱% از ورزشکاران آسمی بودند و ۱۱.۸% مدال ها را بردند.
آیا ورزشکاران آسمی می‌توانند تسلط خود را بر آسم توضیح دهند؟ دیکنسون سال‌های زیادی را صرف یافتن پاسخ این سوال کرد.
در نظر داشته باشید که سابتامول یکی از انواع رایج داروهای استنشاقی است. (شما شاید آن را با نام های آلبوترول یا ونتولین بشناسیید.) اسپری تنفسی بتا۲آگونیست که با ریلکس‌کردن مسیرهای برونشی تنفس افراد آسمی را ساده‌تر می‌کند. در سال ۱۹۷۲ کمیته‌ی بین المللی المپیک این دارو را به عنوان یک محرک ممنوع اعلام کرد. این کمیته سال‌های زیادی را در چالش بود تا ببیند آیا می‌تواند اجازه‌ی استفاده از این اسپری ها را بدهد یا نه ، اما در نهایت مجوز آن را صادر کرد. بیش از ۹۰% ورزشکاران المپیک که برای معافیت آسمی درخواست داده بودند در بین سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ از این اسپری استفاده کردند.
دیکنسون معتقد بود که “تا زمانیکه از این اسپری استفاده می‌کنید ، شش‌های شما به گونه ای عمل می‌کند که انگار هیچ‌گاه به آسم مبتلا نبوده‌اید.” اما اگر مقادیر زیادی از آن را استفاده کنید چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا این زیاده روی می‌تواند قوه ی شناخت مزه ها را از شما بگیرد؟
باید گفت که بستگی به این دارد که شما آیا واقعا آسم دارید یا نه؟ سال ها مطالعه نشان میدهد که تنها شواهد مختصری وجود دارد که بیان می‌دارد بتا۲آگونیست برای افرادی که مبتلا به آسم نباشند مزایایی را به دنبال دارد و اینکه مقادیر معمول آن نیز برای افرادی آسمی هیچ فوایدی را در پی ندارد. ورزشکاران آسمی که دوزهای بالای بتا۲آگونیست را مصرف کردند ممکن است علایم تقویتی آن را احساس کرده باشند اما احتمالا عوارض جانبی آن را نیز مشاهده کرده اند از جمله تپش قلب و سرگیجه که رقابت را برای ورزشکاران سخت می‌کند.
اما چه اتفاقی می‌افتد اگر شما به جای آن از کورتیکواستروئید ، که باعث کاهش التهاب سینه می‌شود ، استفاده کنید؟ دیکنسون گفت” این کار مطلقا فراتر از درمان است. اما بخش سیاه قضیه آن جاست که سطح استرئید نشان دهنده‌ی کاهش التهاب ماهیچه‌ای است. در این صورت ورزشکار ، در حین ورزش عملکرد بهتری خواهد داشت و بهبودی وی سریعتر خواهدبود.”اما دیکنسون گفت که اگر آسم کسی تا این اندازه وخیم باشد احتمالا در هر صورت قابلیت شرکت در مسابقات را نخواهد داشت.”
دیکنسون معتقد است افرادی که نیازمند کورتیکواستروئیدهای دهانی ، لازم است که از این حیطه‌های ورزشی موقتا کناره‌گیری کنند تا زمانیکه شانس بروزهرگونه مشکلات تنفسی مزمن را با استفاده از دارواز بین ببریم . با کمک محققینی مثل دیکنسون، نمایندگی جهانی ضد دوپینگ همواره در حال نظارت بر استانداردهای خود است تا نه تنها از شکست در استفاده از این اسپری‌ها جلوگیری کند بلکه از مرگ بیماران آسمی نیز پیشگیری‌های لازم را به عمل آورد.
یک دلیل دیگر وجود دارد برای اینکه چرا افراد آسمی در مسابقات المپیک عملکرد بهتری از خود نشان می‌دهند: به این دلیل که آن ها مجبور هستند اهمیت بیشتری به تنفس بدهند. اگرچه ممکن است ورزش بتواند علایم آسم را کاهش دهد، حتی می‌تواند افراد را در مقابل حملات بدی که در حین گردم کردن عادی بدن رخ میدهد، محافظت کند. تکنیک هایی مانند تنفس از راه بینی و استفاده از ماسک های صورت نیز می‌تواند قبل از انجام مسابقات کارآمد باشد.
زمانیکه ما کیفیت تنفس را بهبود می‌بخشیم ، علایم می‌توانند محو شوند . اگر آسم شما به خوبی کنترل شود ، شما قادر به انجام فعالت‌هایی هستید که یک فرد غیرآسمی قادر به انجام آنهاست. شاید حرکات شما حتی بهتر از وی باشد.
