انواع بسیاری از تومورهای مغزی و سیستم عصبی وجود دارد. این تومورها از طرق مختلفی به وجود می‌آیند و بخش های مختلفی از مغز و نخاع را درگیر می‌کند.
نشانه‌ها و علایمی نیزکه ایجاد می‌کنند به این بستگی دارد که این تومورها از کجا منشا گرفته باشند، چه اندازه‌ای باشند، با چه سرعتی رشد کنند، و اینکه بیمار چند سال سن دارد.
تخمین زده می‌شود در ایالات متحده در سال ۲۰۱۶ نزدیک ۲۴۰۰۰ فرد جدید به سرطان‌های مغزی و سیستم عصبی مبتلا شد‌اند که این چیزی در حدود ۱.۴ درصد کل افرادی است که در این سال به سرطان مبتلا شده‌اند. نزدیک ۳۴ درصد از بیماران بعد از تشخیص ۵ سال یا بیشترزنده می‌مانند.
گلیوما تومورهایی هستند که از سلول‌های گلیال منشا می‌گیرند که بافت پشتیبان مغز را می‌سازند. آن‌ها ۲۷ درصد تومورهای مغزی و ۸۰ درصد تومورهای بدخیم را تشکیل می‌دهد.
گلیوما می‌تواند سریع، متوسط یا آرام رشد کند. آن‌ها نمی‌توانند متاستاز کنند و به سایر بخش‌های بدن بروند. بیماران مبتلا به گلیوما معمولا خستگی، سردرد، تشنج و یا تغییراتی در دید را تجربه می‌کنند.
امروزه درمان‌های گلیوما نسبت به دهه‌های گذشته بیشتر پیچیده و مشکل شده است. در آن زمان درمان های تهاجمی باعث طولانی‌تر شدن یا بهبود کیفیت زندگی نمی‌شد و حتی گاهی باعث به وجود آمدن عوارض جانبی در فرد می‌شد.از آنجا که ما امروزه اطلاعات بیشتری راجب زیست و ژنیک مربوط به گلیوما داریم، پزشکان شانس بیشتری برای انتخاب درمانی دارند که عوارض جانبی حداقلی و تاثیرپذیری حداکثری دارد.
SHOX2 به قدرت بهترین نشانگر طبیعی رایج فعلی
بسته به نوع گلیوما درمان شامل جراحی، شیمی درمانی و رادیوتراپی و کارازمایی بالینی می‌شود. جراحی به طور معمول قدم اول است در حالی که شیمی درمانی و رادیوتراپی بیشتر در درمان تومورهایی با گرید بالا استفاده می‌شوند.
عامل مهمی که برای تصمیم اینکه در یک بیمار خاص چه نوع درمانی اتخاذ شود وضعیت بقا احتمالی بیمار است.
در مقاله ای که از سوی محققان منتشر شده است توضیح داده شده است که چگونه نوعی گلیوما به نام “گلیومای منتشر” بالاترین مقدار تغییر را دارد و پیش‌بینی دوره‌های بالینی برای آن دشوار است.
چیزی که پیش‌بینی بقای فرد در برابر گلیوماهای منتشر را بیشتر سخت می‌کند این است که دسته‌بندی و گریدگذاری در دفعات مختلف مشاهده بافت تغییر می‌کند.
در هرحال IDH که یک ژن نشانگر طبیعی است که در وضعیت جهش موجود است یک پیش‌بینی کننده قوی برای بقا بیمار در این نوع از گلیوما است.
در این سری از تحقیقات محققان اطلاعات زیادی را آنالیز کردند که از مجموعه داده‌هایی به دست آمده بود که با تمرکز بر ژن SHOX2 در افراد دارای پیش آگهی گلیومای منتشر بررسی شده بود.
ارشد و نویسنده مسول این تحقیق (پرفسور پاتولوژیست) درمورد یافته های این تحقیق توضیح می‌دهد: SHOX2 که یک نشانگر طبیعی مستقل است به قدرت بهترین و پرمصرف‌ترین نشانگر رایج فعلی یعنی جهش‌های IDH عمل می‌کند.
او و همکارانش ذکر کرده‌اند که SHOX2 در ترکیب با جهش‌های IDH یا سایر نشانگرهای طبیعی به می‌تواند به تشخیص گروه‌های بیماران با پیش‌آگهی خوب کمک کند، علارغم اینکه نشانگرهای طبیعی دیگر یک پیش‌آگهی ضعیف را انجام می‌دادند.
