سرطان پاپیلاری تیروئید شایع‌ترین نوع سرطان تیروئید است و بیش از ۸۵٪ سرطان‌های تیروئید از این نوع هستند. همچنین به آن کارسینومای پاپیلاری تیروئید می‌گویند؛ کارسینوما دلالت بر نوع خاصی از سرطان دارد. از آنجایی که سرطان تیروئید بسیار شایع است و سرطان پاپیلاری تیروئید نیز شایع‌ترین نوع آن است، احتمال زیاد کسی را بشناسید که مبتلا به آن شده‌باشد. سرطان پاپیلاری تیروئید به طور خاص از بافت تیروئید شروع می‌شود. تعداد مبتلایان به سرطان پاپیلاری تیروئید در دنیا درحال افزایش است و علت آن هنوز مشخص نیست.
علائم سرطان پاپیلاری تیروئيد
باید بدانید که به طور معمول سرطان پاپیلاری تیروئید هیچ علامتی ندارد. در اکثر مواقع منجر به هایپرتیروئیدی یا هایپوتیروئیدی نمی‌شود. همچنین افراد دچار حال بد نمی‌شوند. بنابراین معمول‌ترین راهی که منجر به یافته‌شدن سرطان پاپیلاری تیروئید می‌شود، این است که فرد در گلوی خود توده‌ای احساس می‌کند و یا پزشک هنگام معاینه غده تیروئید بیمار متوجه گره یا توده‌ای در آن می‌شود. باتوجه به اینکه سرطان پاپیلاری تیروئید معمولا هیچ علامتی ندارد، اندازه‌گیری مدت زمان رشد سرطان کار سختی است.
چه افرادی به آن مبتلا می‌شوند؟
سرطان پاپیلاری تیروئید می‌تواند در هر سنی، از کودکان کوچک تا بزرگسالان را می‌تواند درگیر کند؛ اما بیشترین شیوع آن در سنین ۳۰ تا ۵۰ سال است. سرطان پاپیلاری تیروئید در زنان، به خصوص زنان جوان بیشتر دیده می‌شود. از آنجایی که در هرسنی می‌تواند رخ دهد، همه‌ی افراد باید از هرگونه تغییراتی در غده تیروئید خود آگاه باشند و به طور مرتب آن را چکآپ کنند.
چگونه تشخیص داده می‌شود؟
سرطان پاپیلاری تیروئید با رشد سلول‌های سرطانی غیرنرمال تیروئید آغاز می‌شود. همانطور که این سلول‌ها تکثیر می‌شوند، یک توده یا «نودول» در تیروئید شکل می‌دهد که معمولا به سطح خارجی و جلویی تیروئید چسبیده است. به همین دلیل در اکثر مواقع سرطان‌های تیروئید با معاینه‌ی گردن بیمار توسط پزشک تشخیص داده می‌شوند. معمولا پزشک در پشت بیمار می‌ایستد تا نودول و گره‌های تیروئید را لمس کند. گاهی در زنان لاغر می‌توان این نودول‌ها را به شکل برجستگی در زیر پوست گردن مشاهده کرد که در هنگام بلع تکان می‌خورند.
گاهی نیز افراد برای مشکلات دیگری درحال عکس‌برداری و بررسی هستند که نودول‌ها یا بعضی نقاط نگران‌کننده در تیروئید مشاهده می‌شوند. در هردو حالت، پزشک شما را برای سونوگرافی تیروئید می‌فرستد تا تیروئید را از نزدیک بررسی کنند و از نودول عکس‌برداری کنند. اگر تیروئید ویژگی‌های نگران‌کننده‌ای داشت، معمولا در قدم بعدی نیاز به نمونه‌برداری با سوزن است.
اوضاع غدد لنفاوی چطور است؟
ما در همه‌ی بدن خود غدد لنفاوی داریم که از سلول‌های ایمنی جنگنده علیه عفونت و سرطان ایجاد شده‌اند. همه‌ی ما در هنگام گلودرد یا لوزه‌درد، غده‌های متورم در گردن خود داریم. این غده‌ها در هنگام عفونت می‌توانند متورم شوند و با جلوگیری از پراکنده‌شدن سلول‌های سرطانی در بدن، با سرطان مبارزه می‌کنند.
در سرطان پاپیلاری تیروئید به طور شایع مشاهده می‌شود که پیش از کشف و تشخیص آن، سلول‌های سرطانی در غدد لنفاوی گردن نیز پراکنده شده‌اند. از آنجایی که معمولا این سرطان هیچ علامتی ندارد، معمولا طی سال‌ها به آرامی رشد کرده و وقت کافی برای پراکنده شدن در غدد لنفاوی گردن را دارد. درگیری غدد لنفاوی در ۴۰٪ مبتلایان به سرطان پاپیلاری تیروئید کوچک دیده می‌شود. همچنین در بیش از ۷۵٪ بیماران سرطان پاپیلاری تیروئید بزرگ، پراکندگی سلول‌های سرطانی در غدد لنفاوی گردن مشاهده می‌شود.
درصدی از گره‌های لنفاوی متاستاتیک که در گردن وجود دارند، می‌تواند با شانس بازگشت سرطان چند ماه تا چند سال بعد در ارتباط باشد. با این حال، وجود پراکندگی سرطان تیروئید در غدد لنفاوی، الزاما به معنی شانس بالای مرگ نیست. در واقع در افراد زیر ۴۵ سال، حتی با وجود پراکندگی در غدد لنفاوی، میزان زنده‌ماندن افراد بالای ۹۷٪ است. همچنین متاستاز به نقاط دور در سرطان پاپیلاری تیروئید نادر است.
سطح‌بندی سرطان پاپیلاری تیروئید
همه‌ی سرطان‌های پاپیلاری تیروئید شبیه هم نیستند. بعضی از آن‌ها بزرگ و بعضی کوچکند. برای جداسازی آن‌هایی که به سختی و آن‌هایی که به آسانی قابل‌درمانند، پزشکان سرطان‌ها را سطح‌بندی کرده‌اند. هر سرطانی سیستم سطح‌بندی خاص خود را دارد؛ اما سطح‌بندی سرطان پاپیلاری تیروئید مثل دیگر سرطان‌ها نیست. در این سیستم، سن بیمار، سایز نودول و پراکندگی آن در غدد لنفاوی و دیگر نقاط گردن (مثل سلول‌های چربی و ماهیچه گردن) در نظر گرفته می‌شود. همچنین در این سطح‌بندی میزان «تمایز» سلول‌ها زیر میکروسکوپ را نیز درنظر می‌گیرند؛ مثل اینکه سلول‌ها جوان هستند یا بالغ یا اینکه بیشتر تهاجمی به نظر می‌رسند.
آخرین بخشی که در سطح‌بندی سرطان پاپیلاری تیروئید در نظر می‌گیرند، وجود متاستاز به سایر نقاط بدن است. سطح سرطان، میزان تهاجمی‌بودن عمل و دیگر درمان‌هایی که ممکن است لازم باشد را مشخص می‌کند.
جراحی برای سرطان پاپیلاری تیروئید
سرطان پاپیلاری تیروئید با جراحی قابل‌درمان است. باید بدانید که بهترین راه درمان، انتخاب یک جراح متخصص جراحی تیروئید از همان ابتداست. جراحی که به طور روزانه جراحی سرطان تیروئید انجام می‌دهد بهتر از جراحی که هرچند وقت یکبار جراحی سرطان تیروئید انجام می‌دهد، می‌تواند عمل کند. جراحی سرطان تیروئید بسیار تخصصی‌ست؛ بنابراین مهم است که جراح مناسب پیدا کنید.
برای جراحی سرطان پاپیلاری تیروئید، چند گزینه وجود دارد؛ اگر سرطان بزرگ است و از ۱.۵ سانتی‌متر بزرگ‌تر است، باید کل غده تیروئید خارج شود. اما هنوز بر اینکه چه مقدار از تیروئید در سرطان پاپیلاری تیروئید کوچک برداشته شود، اختلاف نظر وجود دارد. بعضی جراحان سرطان تیروئید معتقدند که اگر سرطان تیروئید کوچک باشد و دیگر بافت‌ها هجوم نبرده‌باشد، می‌توان تنها یک لوب آن را خارج کرد. بقیه جراحان سرطان تیروئید معتفدند که بر اساس همان روش قدیمی، در همه‌ی انواع سرطان پاپیلاری تیروئید، همه‌ی تیروئید را باید خارج کرد. میزان عمل جراحی تأثیر مهمی در نحوه مدیریت شما بعد از آن، میزان نیاز شما به هورمون‌های تیروئیدی و بسیاری از عوامل دیگر دارد.
از آنجایی که انتخابات زیادی وجود دارد، مهم است که جراحی انتخاب کنید که به همه‌ی انتخاب‌ها ادراک کامل داشته باشد، و بداند که هر انتخاب چقدر میزان احتمال بهبودی، نیاز به جراحی مجدد در آینده و دیگر چیزها را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد.
پس از جراحی: ید رادیواکتیو و دنبال‌کردن درازمدت
تقریبا همه‌ی کسانی که جراحی سرطان پاپیلاری تیروئید انجام می‌دهند، باید تا سال‌ها به طور منظم تحت نظر پزشک باشند و آزمایشات خون و تست‌های مختلف انجام دهند تا از درمان کامل اطمینان یابند؛ همچنین بتوانند در صورت بازگشت سرطان، به سرعت آن را تشخیص دهند. بسیاری از افرادی که سرطان تیروئید دارند، برای کمک به درمان باید ید رادیواکتیو دریافت کنند.
