انتشار این مقاله


پروستاتیت مزمن چیست؛ آشنایی با علائم، علت و درمان

پروستاتیت مزمن، التهاب غده پروستات است. پروستات یک غده کوچک است که در زیر مثانه مردان قرار دارد، مجرای ادرار را احاطه کرده و بیشتر مایعات در منی را تولید می‌کند.

پروستاتیت مزمن، التهاب غده پروستات است. پروستات یک غده کوچک است که در زیر مثانه مردان قرار دارد، مجرای ادرار را احاطه کرده و بیشتر مایعات در منی را تولید می‌کند.

پروستاتیت ممکن است در اثر عفونت باکتریایی ایجاد شود، اما در بسیاری از موارد علت این بیماری ناشناخته است. این می‌تواند علائم ناخوشایندی مانند سوزش هنگام ادرار، نیاز مکرر به ادرار و درد در کمر ایجاد کند.

وقتی پروستاتیت مزمن ناشی از عفونت باکتریایی باشد، می‌‍‌توان آن را با آنتی‌بیوتیک درمان کرد. هنگامی که علت ناشناخته است، درمان علائم ممکن است بهترین اقدام باشد. حتی در مواردی که این بیماری قابل درمان نیست، مردانی که تحت درمان پروستاتیت مزمن قرار دارند معمولاً می‌توانند علائم را تسکین دهند.

انواع پروستاتیت مزمن

دو نوع مختلف پروستاتیت مزمن وجود دارد که با توجه به علت بیماری متفاوت است.

پروستاتیت باکتریایی مزمن

پروستاتیت باکتریایی مزمن یا التهاب پروستات است که در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می‌شود. این نوع پروستاتیت می‌تواند مردان در هر سنی را درگیر کند، اما بیشتر در مردان جوان و میانسال دیده می‌شود.

پروستاتیت مزمن یا سندرم درد مزمن لگن (CP یا CPPS)

CP یا CPPS علائم مشابه فرم باکتریایی این بیماری را ایجاد می‌کند، اما علل آن ناشناخته است. این شایع‌ترین نوع پروستاتیت است و می‌تواند علائمی مشابه فرم باکتریایی ایجاد کند.

تشخیص علائم پروستاتیت مزمن

علائم هر دو نوع باکتریایی پروستاتیت مزمن و CP یا CPPS بسیار شبیه است. معمولاً خفیف شروع می‌شوند و با گذشت زمان شدت می‌گیرند. ممکن است با تب یا لرز همراه باشند. علائم شامل مورد زیر است:

  • اصرار مداوم به ادرار کردن
  • سوزش و درد هنگام ادرار کردن
  • مشکل در شروع ادرار و به دنبال آن جریان ناموزون
  • احساس اینکه مثانه بعد از ادرار کاملاً تخلیه نشده است
  • درد در کمر، پایین شکم، بالای ناحیه شرمگاه یا بین بیضه‌ها و مقعد
  • انزال دردناک

علل پروستاتیت مزمن

پروستاتیت باکتریایی مزمن در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می‌شود. باکتری‌ها از طریق مجرای ادرار به پروستات می‌رسند. مجرای ادرار لوله‌ای است که ادرار را از بدن خارج می‌کند.

این عفونت همچنین می‌تواند در اثر عفونت ناشی از مثانه یا کاتتر آلوده وارد مثانه شده باشد. کاتتر ادراری یک لوله کوچک و قابل انعطاف است که برای جمع‌آوری و تخلیه ادرار از مثانه در بدن قرار می‌گیرد.

برخی از عفونت‌های باکتریایی به تشکیل سنگ‌های پروستات کمک می‌کنند که در هنگام ادرار دفع نمی‌شوند. سنگ پروستات به اندازه دانه خشخاش است و در معاینه بدنی همیشه قابل تشخیص نیست. سنگ پروستات آلوده دلیل اصلی عود عفونت مجاری ادراری است و بهبود پروستاتیت باکتریایی مزمن را بسیار دشوار می‌کند.

دلایل CP یا CPPS اغلب ناشناخته است، اما می‌تواند به موارد خاص بستگی داشته‌باشد. دلایل احتمالی این موارد عبارتند از:

  • انسداد جریان ادرار
  • میکروارگانیسم‌های ناشی از بیماری‌های مقاربتی مانند کلامیدیا
  • حمله سیستم ایمنی بدن به پروستات
  • اسید اوریک، ترکیبی در ادرار که باعث تحریک پروستات می‌شود
  • عملکرد غیرعادی اعصاب یا عضلات

تشخیص پروستاتیت مزمن

برای تشخیص پروستاتیت مزمن، پزشک با بررسی علائم شروع می‌کند. اگر علائم نوعی پروستاتیت مزمن را نشاند دهد، ممکن است به معاینه دیجیتال رکتوم نیاز باشد. این شامل قرار دادن انگشت دستکش شده و روغن کاری شده به راست روده برای احساس پروستات است که می‌تواند به پزشک در تشخیص کمک کند. این معاینه ممکن است باعث درد یا ناراحتی موقتی در مردان مبتلا به پروستاتیت شود.

اگر معاینه هیچ اطلاعاتی ارائه ندهد، ممکن است پزشک نیاز به انجام سونوگرافی داشته باشد که تصویری از پروستات تولید می‌کند. به محض تشخیص پروستاتیت مزمن، پزشک در صورت امکان آزمایشات بیشتری را برای تعیین نوع و علت آن انجام دهد.

آزمایش ادرار می‌تواند پروستاتیت باکتریایی مزمن را تشخیص دهد. وجود باکتری قطعی تلقی می‌شود. اگر هیچ باکتری در ادرار وجود نداشته باشد، هنوز هم ممکن است CP یا CPPS داشته باشید. پزشک ممکن است بخواهد آزمایشات بیشتری را برای یافتن علت انجام دهد، یا ممکن است شما را به پزشکی متخصص در بیماری‌های دستگاه ادراری (متخصص اورولوژی) ارجاع دهد.

آزمایشات بیشتر ممکن است شامل بررسی مایعات دفع شده توسط پروستات، آزمایش خون یا قرار دادن دامنه کوچکی در مجرای ادرار برای بررسی مثانه، پروستات و مجرای ادرار(سیستوسکوپی) باشد.

درمان های پروستاتیت مزمن

درمان بستگی به نوع عفونت در تشخیص دارد. برای پروستاتیت باکتریایی مزمن، یک دوره طولانی مدت آنتی‌بیوتیک معمولاً اولین درمان است. ممکن است تا ۱۲ هفته لازم باشد آنتی‌بیوتیک مصرف شود. حدود ۷۵ درصد موارد پروستاتیت باکتریایی مزمن با درمان آنتی‌بیوتیکی از بین می‌روند.

در بیشتر موارد CP یا CPPS، علت این بیماری ناشناخته است. این بدان معنی است که درمان معمولاً شامل استفاده از داروها برای کاهش یا از بین بردن علائم است. شل‌کننده‌های عضلات، مسکن‌ها و داروهای ضد اضطراب معمولاً برای درد تجویز می‌شوند.

در برخی موارد، ماساژ پروستات می‌تواند به تخلیه مایعاتی کمک کند که باعث التهاب می‌‍شود. حمام‌های گرم و درمان‌های حرارتی مانند پد گرم‌کننده نیز می‌توانند به رفع ناراحتی کمک کنند. پزشک ممکن است حذف مصرف برخی غذاهای پرادویه یا نوشیدنی‌های اسیدی را از رژیم غذایی شما توصیه کند، زیرا باعث تشدید علائم می‌شود.

پیشگیری از پروستاتیت مزمن

با رعایت بهداشت می‌توان از اشکال باکتریایی پروستاتیت مزمن جلوگیری کرد. با تمیز نگه‌داشتن آلت تناسلی، خطر ورود باکتری به مجرای ادرار کمتر است.

همچنین می‌توانید با نوشیدن مایعات فراوان برای ادرار منظم و درمان عفونت‌های ادراری یا مثانه به محض بروز آنها از پروستاتیت پیشگیری کنید.

گلنوش آذرسینا


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید