خیلی عالی به نظر می‌آید.
فضانوردان از عرق برای تولید آب آشامیدنی و زیست شناسان از آن برای درک چگونگی خنک شدن بدن انسان استفاده می‌کنند؛ همچنین عرق بدن اطلاعات بسیاری در ارتباط با عملکرد بدن انسان، به ما داده است.
اما هم اکنون گروهی از محققان استنفورد از عرق برای بررسی نحوه انجام اعمال سخت بدنی استفاده می‌کنند؛ همانطور که در مقاله ای که روز دوشنبه منتشر شد، نوشته شده که تکنولوژی جدید پوشیدنی قادر است که میزان مواد شیمیایی موجود در عرق را که ارتباط تنگاتنگی با استرس داشته را اندازه گیری کند.
دکتر اونور پارلاک یک محقق فوق دکترا که در حال مطالعه علوم مواد و مهندسی می‌باشد، دستگاهی طراحی کرده که این وسیله مانند یک کیسه متصل شده چسبان است که سطوح کورتیزول – هورمون تولید شده در هنگام استرس – را در عرق اندازه گیری می‌کند. با توجه به خاص و متفاوت بودن هورمون کورتیزول از تمام ترکیبات موجود در عرق، از جمله پتاسیم و سایر الکترولیت ها، بررسی آن در سطح پوست دشوار است.
بر خلاف سایر عناصر موجود در عرق کورتیزول بار مثبت یا منفی ندارد، بنابراین توسط سایر پوشیدنی‌های حساس به عرق مانند پیشانی بندها شناخته نمی‌شود؛ پیشانی بندها بار الکتریکی که توسط سایر ملکول ها آزاد شده اند را شناسایی می‌کنند.
با توجه به افزایش تعداد افرادی که استرس دارند، یافتن راهی برای بررسی و مدیریت استرس حائز اهمیت است. بزرگترین و اولین چالش یافتن راهی است برای اینکه سنسوری با قابلیت شناسایی ملکول های باردار، متقابلا بتواند ملکول های خنثی مثل کورتیزول را هم تشخیص دهد. اونور به این موضوع دست یافته است که لایه‌ی حساس در حضور کورتیزول یون ها را بلوکه می‌کند.
این لایه‌ی حساس تقریبا مشابه یک فیلتر بوده که به بار الکتریکی حساس می باشد. ملکول های دارای بار الکتریکی به طور کامل از فیلتر عبور می‌کنند، اما ملکول هایی که همراه کورتیزول (ملکول هایی با بار الکتریکی خنثی) هستند، در پشت فیلتر باقی می‌مانند.
با این حال پارلاک از این موضوع نگران بود که بعضی مولکول ها با عبور از فیلتر، نتیجه مثبت کاذب را ایجاد کنند. افزایش مختصر کورتیزل در طول روز طبیعی می‌باشد؛ البته افزایش آن با هر فعالیتی باعث میشود بدن تحت فشار باشد.
در واقع در اغلب افراد هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شوند، افزایش سطح کورتیزول را مشاهده می‌کنیم؛ اما اگر سطح کورتیزول همواره رو به افزایش باشد، این امر نشان دهنده‌ی این است که فرد در یک محیط استرس زا زندگی می‌کند؛ بنابراین سطح کورتیزل بالا، ابتلا به سندرم کوشینگ را افزایش دهد.
پارلاک معتقد است که حتی اگر سطح بالای کورتیزول، در حدی نباشد که منجر به ایجاد بیماری شود، باز هم می‌تواند در بعضی فعالیت‌های بدنی مثل متابولیسم و حافظه اثر خود را نشان دهد.
پارلاک می‌گوید”حضور میزان خاصی از کورتیزول در عرق کاملا طبیعی است؛ عرق کردن از عوارض جانبی فیزیولوژیکی استرس است؛ اما حضور میزان زیادی کورتیزول طبیعی نبوده و نشان دهنده‌ی این است که در بدن اعمالی به درستی رخ نمی‌دهد.”
در وسیله ی کیسه ای متصل، چهار لایه برای به دام انداختن کورتیزول وجود دارد.
با وجود اینکه محققان از اهمیت اندازه گیری میزان کورتیزول آگاه هستند، اما باز هم اندازه‌گیری آن در خارج از آزمایشگاه امری مشکل می‌باشد. بیشتر آزمایشگاه ها به طور دقیق با استفاده از نمونه خون و ادرار میزان کورتیزول را اندازه گیری می کنند اما این آزمایش ها معمولا برای افزایش ناگهانی کورتیزول استفاده می شوند.
پارلاک می‌گوید “با بررسی لحظه به لحظه توسط اعضای گروه، مردم میتوانند سطح کورتیزول را در زمان واقعی مشاهده کنند.”
هورمون کورتیزول را میتوان با آزمایش خون، بزاق یا موها اندازه گیری کرد اما هیچ کدام نتایج سریعی را ارائه نمیدهند؛ بنابراین برای تشخیص عوامل استرسmirziamov.ru زای کوتاه مدت، با اقدام سریع مفید نیست اما پارلاک با عکس این موضوع موافق است (عرق فرصت انجام تست سریع را فراهم می‌کند.)
با در نظر داشتن این موضوع اعضای تیم در استنفورد، همچنان فعالیت خود را برای بهتر عمل کردن حسگر انجام میدهند و به دنبال روش هایی هستند که می‌تواند مولکول های دیگر را بررسی کنند.
در حالی که فیت بیت (ساعت هوشمند نشان دهنده ی سلامت ) احتمالا نمی‌تواند عرق افراد را آزمایش کند، اما با این وجود ،علاقه ی مردم برای آگاهی از اتفاقات داخل بدنشان به وسیله ی این ابزار هوشمند بیشتر می شود. استفاده از استیکرهای شناسایی استرس، می‌تواند راه دیگری باشند.
