سرعت پیشرفت سرطان تیروئید در ایالات متحده بر هر سرطان دیگری پیشی گرفته است؛ بین سال‌های ۱۹۷۵ و ۲۰۱۳، شمار کیس‌های سرطان تیروئیدی که هر ساله تشخیص داده می‌شود، سه برابر شده است.
اعداد، بسیاری از اپیدمیولوژیست‌ها را در سال‌های اخیر به احتیاط واداشته است که این افزایش بخاطر این است که پزشکان کیس‌های بیشتری را گزارش می‌دهند. این موضوع شامل کیس‌هایی می‌شود که رشد آهسته‌ای دارند و به احتمال زیاد نشانه‌هایی به وجود نخواهند آورد که زندگی افراد را به مخاطره بیاندازد. در واقع پزشکان در این مورد زیاد تشخیص می‌دهند.
با این حال در بررسی اخیر، دانشمندان ادعا کرده‌اند که این افزایش سه برابری فقط بخاطر پیشرفت در تشخیص بیماری نمی‌باشد. شاید تسخیصِ زیادی یکی از علل افزایش آمار باشد ولی همه‌ی داستان نیست. تحقیقی که دیروز، ۳۱ مارس ۲۰۱۷، در ژورنال انجمن پزشکی آمریکا (JAMA) منتشر شده است بر این نکته تأکید دارد که سرطان تیروئید تهدیدی واقعی و در حال افزایش می‌باشد و با افزایش نوعی از این سرطان به نام سرطان تیروئید پاپیلاری مرحله‌ی پیشرفته به همراه پیشرفت در مرگ بر اثر این آن، این تهدید را نشان داده شده است.
در این تحقیق، تیم بیش از ۷۷۰۰۰ کیس سرطان تیروئید مستند را در مؤسسه‌ی ملی سرطان ایالات متحده (NCI) بررسی نمودند که بین سال‌های ۱۹۷۴ و ۲۰۱۳ جمع‌آوری شده بود. بر اساس NCI، امروزه بیش از ۶۰۰۰۰ آمریکایی هر ساله با شکلی از سرطان تیروئید تشخیص داده می‌شوند. تقریباً ۷۵% این بیماران زن و ۸۲% آن‌ها نیز سفیدپوست می‌باشند.
آمار مرگ‌ومیر بر اثر سرطان تیروئید در حال افزایش است، با وجود اینکه این سرطان بین تهدید‌کننده‌ترین انواع سرطان‌ها قرار دارد ولی آمار مرگ آن نسبت به سایر سرطان‌ها پائین است. در کل، حداقل در ایالات متحده مبارزه با سرطان به مراحلی رسیده که باید ما احساس پیروزی کنیم ولی در مورد سرطان تیروئید انگار توپ و میدان دست ما نیست؛ به همین علت باید به دنبال توضیحات قانع‌کننده بود.
چه چیزی موجب افزایش کیس‌ها شده است؟
در مطالعه‌ی منتشر شده محققان چند توضیح پیشنهادی برای افزایش آمار ارائه داده‌اند. افزایش نرخ چاقی در این کشور می‌تواند یکی از عوامل باشد.
در موازات افزایش آمار سرطان تیروئید، آمار چاقی نیز از آن جا نمانده است. شمار بزرگسالان چاق در آمریکا بین سال‌های ۱۹۶۰ و ۲۰۱۲ سه برابر شده و سریع‌ترین رشد آن مربوط به سال‌های بین ۱۹۸۰ و ۲۰۱۰ بوده است. سابق بر این تحقیقی در ژورنال JAMA Surgery نشان داده بود که هر چه شاخص توده‌ی بدنی (BMI) بیماران افزایش می‌یابد، خطر داشتن اشکال خشن سرطان تیروئید نیز افزایش یافته است.
دیگر عاملی که برای این افزایش معرفی شده شاید تعجب‌آور باشد؛ کاهش در استعمال دخانیات! با این که خطر شماری از مشکلات مرتبط با سلامتی، از جمله بیماری‌های قلبی‌عروقی، سکته‌ی مغزی، سرطان ریه و دیگر سرطان‌ها با استعمال دخانیات افزایش می‌یابد ولی به صورتی شگفت‌انگیزی این عامل برای سرطان تیروئید کاهنده نیز می‌باشد.
محققان دریافتند که استعمال دخانیات با شانس ۳۰ تا ۴۰ درصد کمتر برای ابتلا با سرطان تیروئید ارتباط دارد. کسی توصیه نمی‌کند برای دوری از سرطان تیروئید سیگار بکشید! این فقط ارتباط جالبیست که بین اعداد و ارقام پیدا شده و سرنخ‌هایی برای محققان فراهم می‌کند تا به کمک آن‌ها بتوانند عوامل مؤثر بر گسترش سرطان تیروئید را شناسایی کنند.
با وجود عوامل نامبرده باز هم عواملی وجود دارند که مؤثرند: قرار گرفتن در معرض نوعی از مواد شیمایی و آلاینده‌ها به نام برومینه‌ی دی‌فنیل اترها (PBDEs). این ترکیبات در محیط پیدا می‌شوند؛ در غذا و خانه‌ی همه‌ی ماها. PBDEها شامل مواد شیمیایی مقاوم به التهابی می‌باشند که در لباس و لوازم منزل، برخی آفت‌کش‌ها، غذاها و پلاستیک یافت می‌شوند.
مطالعات نشان داده است که PBDEها می‌توانند در سیستم درون‌ریز غده‌ی تیروئید و سایر غدد درون‌ریز اختلال به وجود بیاورند. این سیستم تمام غده‌های تولید و تنظیم‌کننده‌ی هورمون‌ها در بدن را شامل می‌شود. این عامل از زمانی به وجود آمده است که قرار گرفتن ما در معرض این مواد شیمیایی به حدی رسیده که آن‌ها بتوانند در اعمال درون‌ریز ما دخالت نمایند. گسترش این مواد بسیار وسیع صورت گرفته، بنابراین ارتباط بین آن‌ها و سرطان تیروئید چالشی اساسی است.
