به گفته ی دکتر Alina Patke از مرکز علم ژنتیک در دانشگاه Rockefeller، ساعت شبانه روزی یک ریتم داخلی است که نظم حاکم بر زندگی موجودات را کنترل می کند و به هنگام خستگی، گرسنگی، بیداری و تنظیم دما فعال می شود. این ساعت در افراد مبتلا به DSPD به درستی کار نمی کند و از سیکل زمانی طولانی تری برخوردار است. افرادی مثل متصدی یک کافه، با وجود DSPD مشکلی برایشان پیش نخواهد آمد، ولی برای پزشک جراح که باید صبح ها عمل جراحی انجام دهد یا نگهبان شب یک ساختمان قطعا مشکل خواهد بود.
در این مطالعه، از خانمی ۴۶ ساله اهل آمریکا که برای اختلالات خواب خود به کلینیک مراجعه کرده بود، استفاده کردند. این خانم در یک آپارتمان بدون تلویزیون، پنجره و اینترنت، به مدت ۲ هفته به طور نرمال زندگی کرد. بعد از بررسی ژن های این خانم، مشاهده شد که موتاسیون ژنی در CRY1 رخ داده و باعث شده که تغییر در این ژن باعث بروز اختلالات خواب شده است.
مطالعات کلینیکی اظهار دارد که ۱۰ درصد از مردم مبتلا به اختلالات خواب هستند، ولی این مشکلات صرفا بخاطر موتاسیون ژنی نیست و عوامل محیطی هم تاثیر بسزایی دارند. لذا افرادی که شب ها دیر می خوابند، می توانند باعث جهش ژن مورد نظر شده و این بیماری را به نسل بعد منتقل کنند.
جلوگیری از موتاسیون ژنی و کشف دارویی برای بیماران DSPD و حتی بازسازی ژن بعد از جهش از اولویت های محققان در این زمینه می باشد. افراد باید خود را عادت دهند تا ساعت مشخصی به تخت خواب روند و با تنظیم آلارم ساعت، زمان مشخصی بیدار شوند. عدم وجود وسایل الکترونیکی و لامپ های پر نور در اتاق خواب می تواند روند خواب را بهبود بخشد. بیدار شدن به هنگام طلوع آفتاب و قرار گرفتن در معرض اشعه ی آن باعث از بین رفتن خواب آلودگی به هنگام صبح می شود. این ها مثال های جزئی هستند که با آنها می توان چرخه ی شبانه روزی محیط را با ریتم داخلی بدن تنظیم کرد.
