كار شيفت شب، با انواع گوناگونى از اثرات مضر سلامتى، مرتبط است. تحقيقات جديد به اين مى افزايد كه، توانايى بدن براى ترميم DNA با شيفت شبانه محدود شده و آسيب مى بيند.
كار كردن در شب، با انواع گوناگونى از اثرات مضر سلامتى، مرتبط است؛ از جمله اختلالات شناختى، اختلالات متابوليكى و سرطان پستان.
علاوه بر اين، برخى مطالعات نشان داده است كه شيفت شب ممكن است خطر ابتلا به سرطان ريه و بيمارى هاى قلبى و عروقى را افزايش دهد.
اكنون، تحقيقات جديد، آزمايش كرده اند كه چگونه شيفت شب ، ترميم DNA را تحت تاثير قرار مى دهد.
اولين نويسنده ى مطالعه ، دكتر Parveen Bhatti از مركز تحقيقات سرطان Fred Hutchinson در Seattle، واشنگتن مى باشد.
يافته ها در مجله ى “پزشكى حرفه اى و محيط زيست” منتشر شد.
براساس تحقيقات قبلى
در يك مطالعه ى قبلى، دكتر Bhatti و همكاران، نشان دادند كه خواب در طول روز، با سطح اندكى از ٨-هيدروكسى دئوكسى گوانوزين (۸-OH-dG) هماهنگى دارد، كه ماده اى است كه توسط بدن به عنوان يك محصول جانبى، هنگامى كه بدن براى ترميم DNA فعاليت مى كند، رها مى شود.
بنابراين، نويسندگان بر اين باور بودند كه اين ميزان كم (OH-dG-8) كه در ادرار يافت مى شود،نشان دهنده ى توانايى ترميم بدن براى بهبود آسيب هاى سلولى اش مى باشد.
آنان اغلب، فرض مى كردند كه كاهش سطح (OH-dG-8) در ادرار، مى تواند به اين حقيقت اشاره كند كه بدن ما در خواب روزانه در مقايسه با خواب شبانه ملاتونين كمترى آزاد مى كند.
براى درك بيشتر اين ايده، دكتر Bhatti و همكاران، براى بررسى اين كه آيا كار شبانه با كاهش سطوح OH-dG-8 در ادرار ارتباط دارد يا خير، بررسى هايى انجام دادند.
نويسندگان انگيزه ى تحقيق جديد خودرا چنين بيان مى كنند، “اگر دفع OH-dG-8 در طول كار شب، در ميان اين موضوعات، در ارتباط با خواب شبانه كاهش يافته است، يك پشتيبانى مضاعفى را براى اين تفكر كه كاهش ملاتونين در ميان كسانى كه شيفت شب كار مى كنند، با كاهش ظرفيت ترميم آسيب اكسيداتيو DNA مرتبط است.
شيفت شب مى تواند ترميم DNA را مهار كند
دكتر Bhatti و همكاران، از بين ٢٢٣ نفر كه در تحقيقات سابق آنان بودند،٥٠ نفر شيفت شب را انتخاب كردند.
اين افراد شيفت شب، اختلاف عمده اى بين سطح گردش ملاتونين، زمانى كه شب ها كار مى كردند و زمانى كه خواب طبيعى شبانه را داشتند،مشاهده شد.
سطح گردش ملاتونين، با اندازه گيرى سطح ٦-سولفاتوكسى ملاتونين در ادرار، ارزيابى مى شود.
براى اندازه گيرى سطح OH-dG-8، دكتر Bhatti و همكارانش، از ” كروماتوگرافى مايع با كارآيى بالا با تشخيص الكتروشيميايى” استفاده كردند. آن ها سپس از مدل هاى مختلف مخلوط شده استفاده كردند براى مقايسه ى سطح OH-dG-8 در كارشب با سطح آن در خواب شبانه.
مطالعات يافتند كه هنگام كار شب در مقايسه با خواب شبانه، سطح ملاتونين به شدت كاهش مى يابد.
محققان همچنين با مخالفان احتمالى، مانند؛ مصرف الكل و خواب روزانه ى كوتاه قبل شيفت شب، تطبيق دادند.پس از تطبيق، سطوح OH-dG-8 ، نسبت به ميزان اندازه گيرى شده هنگام خواب شب،٨٠ درصد كمتر بودند.
“نتايج ما” نويسنده نوشت: ” نشان مى دهد كه،در مقايسه با خواب شب، كاهش توليد ملاتونين در ميان افراد شيفت شب در طول كار شبانه، با كاهش قابل توجه دفع ادرارى OH-dG-8 همراه است.
دكتر Bhatti و همكارانش، همچنين معناى اين نتايج را توضيح دادند. آنان گفتند: ” اين به احتمال زياد، منجر به كاهش ظرفيت تعمير آسيب اكسيداتيو DNA با توجه به سطوح ناكافى ملاتونين مى شود. ممكن است درافزايش آسيب DNA در سلول نقش ايفا كند.”
اگر چنين تأثيراتى مورد تأييد قرار بگيرند، مكمل ملاتونين بايد براى مداخله براى كاهش وقوع آسيب DNA بالقوه سرطان زا، مورد بررسى قرار گيرد.
بنابراين، نويسنده به اين توجه مى كند كه يك NER به اصطلاح مسير مولكلولى، با باور اين كه نقش كليدى را در تعمير آسيب DNA بازى مى كند. و برخى مطالعات، نشان داد كه توليدملاتونين، باعث افزايش فعاليت ژن هاى NER مى شود.
محدوديت هاى مطالعه شامل؛ ماهيت عينى تحقيق، به اين معنا كه نتيجه گيرى نمى تواند به مبناى علت و اثر بنا شود. علاوه براين، نمونه ى جمعيتى محدود به كاركنان مراقبت هاى بهداشتى قفقاز بود، بنابراين مشكل است كه اين يافته ها را به يك جمعيت وسع تر تعميم بدهيم.
