اگر وزن نرمالی دارید، مقدار اضافی چربی دور پهلو و باسن می تواند برایتان مفید باشد، لذا لاغر بودن همیشه به معنی سالم بودن نیست. طبق نتایج آزمایش‌های صورت گرفته، مشخص شد که افراد لاغری که در ران و باسن چربی اضافی دارند نسبه به سایر افراد، از ریسک کمتری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی و دیابت برخوردارند.
تحقیقات بر روی افراد لاغری انجام شد که شاخص توده‌ی بدنی (BMI) آن ها در محدوده‌ی نرمال قرار گرفته ولی در معرض بیماری‌هایی مثل فشار خون بالا و مقاومت به انسولین قرار دارند. حدود ۲۰% از افرادی که تناسب اندام دارند، از نظر متابولیسم دچار مشکل هستند. افراد لاغر و دارای مشکل متابولیسمی، حتی بیشتر از افراد چاق، احتمال ابتلا به بیماری قلبی و دیابت بالایی دارند و مرگ زود رس در آنان بیشتر اتفاق می‌افتد. این افراد نسبت به افرادی با BMI و متابولیسم نرمال، ۳۰۰ برابر بیشتر دچار مرگ زودرس می‌شوند. در حالی که افراد چاق تنها ۲۵% بیشتر از افراد با متابولیسم نرمال، مرگ زودرس را تجربه می‌کنند.
برای این مطالعه، محققان در آلمان ۱۰۰۰ نفر اعم از چاق و لاغر، با ریسک بیماری قلبی و دیابت بالا (بر اساس آزمایش‌های گلوکز خون و سابقه‌ی خانوادگی) استفاده کردند. این افراد برای اندازه‌گیری دقیق بافت چربی و نحوه‌ی توزیع آن در بدن مورد آزمایش قرار گرفتند. مشاهده شد که در بین افراد با وزن نرمال، کمترین انباشتگی چربی در بدن مربوط به افراد با اختلال متابولیسمی است. به بیان دیگر، مقداری چربی در ناحیه‌ی پایین‌تر از کمر، در برابر بیماری‌های قلبی و دیابت نقش حفاظتی دارد. به گفته‌ی دکتر نوربرت استفان ۱، از دانشگاه توبینگن۲ آلمان، چربی اضافی بدن به جای انباشته شدن به دور قلب یا کبد یا مسدود کردن عروق، در ناحیه‌ی پهلو و باسن و حتی ران قرار می‌گیرد.
اگر فردی با وزن نرمال دارای اختلال متابولیسمی باشد، باید از نظر ابتلا به بیماری‌های متابولیسمی مثل چربی کبد و تصلب شریان مورد آزمایش قرار گیرد تا به موقع درمان شود. علاوه بر این، تاثیر داروهایی مثل تیازولیدیندیون۳ برای درمان افراد دیابتی لاغر یا بیماران قلبی مورد بررسی قرار گیرد. این داروها با ذخیره‌سازی چربی در بدن، باعث بهبود متابولیسم بیماران می‌گردد.
در آخر، مطالعات آینده باید در جهت کاهش ریسک اختلالات متابولیسمی در افراد چاق و لاغر صورت گیرد. جزئیات این مطالعه در تاریخ ۱ آگوست ۲۰۱۷ در ژورنال متابولیسم سلولی۴ چاپ شد.
پی نوشت
۱. Norbert Stefan
۲. Tübingen
۳. thiazolidinediones
۴. Cell Metabolism
