دانشمندان در حال برداشتن قدمهایی برای نابودی باکتریهای مقاوم نسبت به آنتیبیوتیکها هستند. Superbug اصطلاحیست که برای این باکتریها به کار برده میشود. در دانشگاه ملبورن و مرکز پزشکی UT Southwestern مولکولهای کامپوزیتی ساخته شدهاند تا بالاخره بتوانند این باکتریهای لجباز (!) را از سر راه بردارند. با این کار امیدها برای درمان بیماریهایی که سالها برای خود حاشیهی امنی ساخته بودند، زنده میشود.
راهحل دانشگاه ملبورن استفاده از پلیمرهای پپتیدیِ ستارهایشکل یا زنجیرههای کوتاه پروتئینی برای نابودی مستقیم باکتریها توسط روشی مثل آسیب زدن به دیوارهی سلولیِ آنهاست. این کار نه تنها اثربخش، بلکه بیخطر هم هست؛ در تستهایی که برای آنها از گلبولهای قرمز استفاده شده بود، مولکولها ۱۰۰ برابر بزرگتر از آن چیزی بودند که برای سمی بودنشان لازم است.
محققان UTSW از مولکولهای ترکیبی استفاده کردهاند؛ پپتیدهای ترکیبشده با الیگومرهای مورفولین فسفرودیالیمیت که برای مسدود کردن پمپی در باکتری به کار میرود که عامل بیرون رانده شدن آنتیبیوتیکها از درون سلول باکتری هستند. این مولکولها کار DNA و یا RNAها را تقلید میکنند. آنها به توالیهای مهم ژنتیکی که در باکتری ساخت پروتئینهایی را رهبری میکنند متصل شده و از انجام چنین کاری جلوگیری میکنند. مسیر مذکور به تنهایی راهحل نیست ولی باکتریهایی را که قبلاً نسبت به آنتیبیوتیکهایی مقاوم بودند، تسلیم میکند؛ حتی نسبت به داروهایی که قبلاً هیچ وقت تأثیر مثبتی نشان نداده بودند.
هر دو گروه از محققان کارهای زیادی برای انجام دادن پیش رو دارند. آنها باید روی کیسهای انسانی آزمایشهای خود را تکرار کنند و علاوه بر آن باید از تأثیر آنها بر روی دامنهی بیشتری از باکتریها مطمئن شوند نه فقط انواعی که در آزمایشهای اولیه مورد استفاده قرار گرفتهاند. اگر این داروها تأیید شوند شاهد تغییری گسترده در برخورد با بیماریهایی مثل MRSA و انواع مقاوم دیگر خواهیم بود.
ساخت مولکولهایی برای مبارزه با باکتریهای مقاوم
دانشمندان در حال برداشتن قدمهایی برای نابودی باکتریهای مقاوم نسبت به آنتیبیوتیکها هستند. Superbug اصطلاحیست که برای این باکتریها به کار برده میشود. در دانشگاه ملبورن و مرکز پزشکی UT Southwestern مولکولهای کامپوزیتی ساخته شدهاند تا بالاخره بتوانند این باکتریهای لجباز (!) را از سر راه بردارند. با این کار امیدها برای درمان بیماریهایی که […]