به تازگی مطالعه‌ای در زمینه‌ی جراحی مغز و اعصاب منتشر شده که بیان می‌کند بیمارانی که در بازه‌ی زمانی ۹ شب تا ۷ صبح عمل جراحی داشته، در مقایسه با بیمارانی که در ساعات اولیه‌ی روز جراحی داشته، در معرض عوارض بیش‌تری هستند.
جراحی‌های مغز و اعصاب در تمام اوقات روز ضروری است. مطالعات پيشين نشان دادند بين جراحى و مداخلات دارويى در ساعات پايانى و عوارض حاصله ارتباط وجود دارد؛ به ویژه در آنژیوپلاستی‌های عروق کرونر، جراحی ارتوپدی، جراحی پیوند، جراحی کولو‌رکتال و ایست قلبی. سایر جراحان نیز در مورد ساعت انجام عمل و تاثیر آن بر پیشرفت بیماری و مرگ‌و‌میر بررسی‌هایی کردند. با این وجود مطالعه‌ی مشابهی برای عمل‌های مغز و اعصاب انجام نشده است.
در این مطالعه، تمام بیمارانی که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ در دانشگاه Michigan تحت عمل جراحی اعصاب قرار گرفته بودند، بررسی کردند. در این کار پژوهشی، ۱۵ هزار و ۸۰۷ بیمار شرکت داشتند. از این میان ۷۸۵ عارضه از موارد منجر به مرگ‌و‌میر توسط اساتید و رزیدنت‌های دانشکده گزارش شده است.
مقاله مرتبط: استفاده از خالکوبی خاص موقت برای علامت‌گذاری نقاط جراحی
این تحقیق نشان داد احتمال بروز عارضه برای عمل‌هایی که در بازه‌ی زمانی ۹ شب تا ۷ صبح انجام می‌شود بیش از ۵۰ درصد است. هم‌چنین جراحی‌هایی که بیشتر طول می‌کشیدند عوارض بیش‌تری داشتند. تنها عاملی که شدت عارضه را پیش‌بینی می‌کند، مقایسه‌ی جراحی‌های اضطراری و اورژانسی است.
محققان بر این باورند که دانستن ارتباط زمان شروع عمل جراحی با عوارض عمل بسیار مهم است. سایر جراحان به رابطه‌ی منفی میان عمل جراحی دیر‌هنگام و نتیجه‌ی عمل رسیدند. هدف از این مطالعه‌ی کوهورت گذشته‌نگر (Retrospective Cohort) شناخت رابطه‌ی زمان شروع عمل و گسترش و مرگ‌و‌میر ناشی از جراحی بود. این تحقیق نشان می‌دهد زمان شروع یک کار بسیار مهم است، اگر کاری در وقتی جز وقت مقرر انجام شود (بعد از ساعت‌ها یا در تعطیلات آخر هفته) نتایج حاصل از آن مطلوب نخواهد بود.
مقایسه‌های دموگرافیک در گروه‌های مختلف از نظر زمان شروع جراحی نشان داد: میانگین سن بیماران در انتخاب ساعت جراحی متغییر است، معمولا سنین بالا‌تر در ساعات ابتدایی روز و سنین پایین‌تر در ساعات انتهایی عمل می‌شوند. مطابق انتظار تعداد عمل‌هایی که به طور انتخابی در ساعات انتهایی شب انجام می‌شدند کاهش یافت و غالب جراحی‌های انجام‌شده در آن ساعات، اورژانس بودند.
تجزیه و تحلیل‌ها از افزایش احتمال عارضه‌ی جراحی در ساعت ۹ شب تا ۷ صبح خبر می‌دهند. پس از بررسی وضعیت بیمار، عمل اورژانس بوده یا به انتخاب خود او دیر‌هنگام انجام شده، بیمار امکان ملاقات داشته یا خیر به این نتیجه رسیدند. هنگامی‌که مدت زمان عمل را در نظر گرفتند احتمال بروز عارضه ببش از دو برابر شد. عوارض در یک ساعت اول بعد عمل زیاد شدید نیستند اما در میان اکثر بیماران رایج است. با این وجود تاثیرات یک ساعت بعد عمل، دلیلی بالقوه برای افزایش عوارض بعد از شروع عمل است. احتمال وجود دلایل دیگر نیز هست. به عنوان مثال بیمار بعد از ساعت کاری معمولی درمان می‌شوند و بیماران با وضعیت وخیم‌تر در ساعت معمول تحت درمان قرار می‌گیرند. این قبیل مسائل باعث افزایش عوارض می‌شود.
Aditya Pandey نویسنده‌ی اصلی این مقاله می‌گوید:
برای به حداقل رساندن عوارض مربوط به جراحی به مطالعات بیش‌تری در این مورد نیازمندیم. آیا این بدان معناست که سیستم‌های بهداشتی نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتر در خصوص افزایش تعداد تیم‌های جراحی و اتاق‌های عمل دارند؟ تا سهم بیش‌تری از عمل‌ها در روز انجام شود. پاسخ به این سوال بسیار مهم است زیرا ما در تلاشیم رابطه‌ای میان زمان جراحی و عوارض آن کشف کنیم.
