طبق یک مطالعه‌ی جدید اکثر آمریکایی‌ها تصورات غلطی درباره‌ی ریسک فاکتورهای سرطان دارند.
در این مطالعه، که مطالعه‌ی ملی بحث سرطان نام دارد، بیش از ۴ هزار بزرگسال آمریکایی به یک سری سوال پاسخ دادند تا اطلاعاتشان درباره‌ی ریسک فاکتورهای سرطان مورد ارزیابی قرار بگیرد.
شرکت‌کنندگان این مطالعه، نمونه و نشانگر کل جمعیت آمریکا بوده‌اند؛ بدین معنی که افرادی از دموگرافی‌های مختلف جامعه آمریکا، به نسبت‌های واقعی در این مطالعه شرکت داده شدند.
برخی از ریسک فاکتورهای سرطان، بدرستی توسط شرکت‌کنندگان شناسایی شدند. بطور مثال، حدود هشتاد درصد افراد توانستند مصرف تنباکو را به عنوان ریسک فاکتور شناسایی کنند. شصت‌وشش درصد افراد هم نور خورشید را بعنوان یک ریسک فاکتور، به درستی شناسایی کردند.
با این حال، فقط سی‌ویک درصد افراد می‌دانستند که چاقی مفرط یکی از مهم‌ترین ریسک فاکتورهای سرطان است. به گفته‌ی محققان این موضوع بسیار نگران‌کننده است، چون پس از مصرف تنباکو، چاقی دومین ریسک فاکتور قابل کنترل برای پیشگیری از سرطان است. تحقیقات مختلف چاقی را به عنوان ریسک فاکتوری برای افزایش ابتلا به سرطان‌های کولون، پستان، پروستات و رحم مطرح کرده‌اند.
دکتر Richard Schilsky، پزشک ارشد موسسه‌ی ASCO می‌گوید:
این که آمریکایی‌های کمی می‌دانند داشتن رژیم غذایی سالم و وزن متناسب، با کاهش ابتلا به سرطان‌های مختلف مرتبط است، باید بعنوان زنگ هشداری برای ما عمل کند.
این مطالعه توسط جامعه‌ی آمریکایی سرطان‌شناسی بالینی (ASCO)، تصویب و پشتیبانی شده و Harris Poll در جولای ۲۰۱۷ آن را اجرا کرده است.
هَریس پُل در مصاحبه‌ای گفته است:
متاسفانه چاقی از جمله مشکلاتی است که یک شبه قابل حل نیست و نیازمند تلاش همگانی و گستره برای کنترل است.
در این مطالعه همچنین مشخص شد که فقط سی درصد آمریکایی‌ها الکل را به عنوان ریسک فاکتوری برای سرطان می‌شناسند.
در مطالعات مختلف اثبات شده است مصرف الکل احتمال ابتلا به سرطان‌های دهان، کبد و پستان را افزایش می‌دهد.
علاوه بر این، فقط بیست‌وپنج درصد آمریکایی‌ها می‌دانستند ورزش نکردن می‌تواند ریسک ابتلا به سرطان را افزایش دهد. برای مثال اخیرا در مطالعه‌ای اثبات شده است که ورزش کردن می‌تواند احتمال ابتلا به سیزده نوع سرطان را کاهش دهد.
موضوعی که بیشتر اهمیت دارد این است که برخی آمریکایی‌ها به اشتباه باور داشتند برخی عوامل، خطر ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهند. مثلا چهارده درصد معتقد بودند گوشی موبایل خطر سرطان را افزایش می‌دهد، هشت درصد نیز مصرف کافئین را ریسک فاکتوری برای سرطان می‌دانستند. (ACSO گوشی موبایل و کافئین را بعنوان ریسک فاکتور سرطان شناسایی نمی‌کند. مطالعات بسیاری نیز هیچ ارتباطی بین استفاده از موبایل و سرطان پیدا نکرده‌اند. همچنین مطالعات بسیاری هم کافئین را عاملی برای کاهش ابتلا به سرطان معرفی کرده‌اند نه افزایش ابتلا.)
این مطالعه همچنین مشخص کرد که اکثر آمریکایی‌ها اقدام مهمی برای کاهش ابتلا به سرطان نمی‌کنند. کمتر از نصف این شرکت‌کنندگان (چهل‌وهشت درصد) اعلام کردند از کرم‌های ضدآفتاب استفاده کرده و مواجهه خود با نور آفتاب را محدود می‌کنند. کمتر از سی‌وهشت درصد این افراد هم اعلام کردند که مصرف الکل را محدود کرده‌اند.
با این وجود، اکثر آمریکایی‌ها (شصت‌وشش درصد) گفتند که سیگار نمی‌کشند و پنجاه‌وپنج درصد نیز اعلام کردند از میوه‌ها و سبزیجات زیاد استفاده می‌کنند. هر دوی این موارد می‌توانند ریسک ابتلا به سرطان را در یک فرد کاهش دهند.
از شرکت‌کنندگان سوالاتی نیز درباره‌ی تجربه‌شان با سرطان پرسیده شد. محققان گفتند به طرز نگران‌کننده‌ای برخی آمریکایی‌های مبتلا به سرطان گفتند برای کاهش هزینه‌های درمانشان اقدامات خطرناکی انجام داده‌اند؛ اقداماتی که ممکن است به ضرر سلامتیشان باشد.
حدود یک چهارم شرکت‌کنندگان اعلام کردند زمانی که خودشان یا یکی از نزدیکانشان به سرطان مبتلا بوده، برای کاهش هزینه‌های درمان اقداماتی انجام داده‌اند. برای مثال ۹ درصد گفتند که قرارهایشان را با پزشکشان لغو کرده‌اند؛ هشت درصد گفتند از درمان اجتناب کرده‌اند؛ هشت درصد گفتند نسخه‌شان را به تعویق انداخته یا آن را تهیه نکرده‌اند؛ هشت درصد دوز و مقدار تجویزشده‌ی درمان را کمتر کرده و هفت درصد هم قرص‌های مصرفی‌شان را نصف کرده‌اند.
دکتر شیلسکی می‌گوید:
این بسیار نگران‌کننده است که آمریکایی‌ها بخاطر هزینه‌های بالای درمان، نه تنها سلامتی بلکه زندگیشان را به خطر می‌اندازند.
به گفته‌ی وی بیماران هیچوقت نباید بین درمان سرطان و سایر هزینه‌های ضروری زندگیشان مجبور به انتخاب شوند.
اکثر شرکت‌کنندگان این مطالعه عقیده داشتند دولت فدرال آمریکا باید برای کاهش قیمت داروهای تجویزشده اقدام مناسبی انجام دهد.
دکتر Bruce Johnson،مدیر ACSO، می‌گوید:
به هر حال این مطالعه به ما کمک می‌کند بفهمیم آمریکایی‌ها چه چیزهایی درباره‌ی سرطان می‌دانند و راجع به آن چگونه فکر می‌کنند. در این صورت خواهیم فهمید به عنوان یک ملت، برای غلبه بر سرطان، باید تلاش‌هایمان را در چه زمینه‌ای متمرکز کنیم.
وی در انتها افزوده است:
این واضح است که گَپ‌های زیادی در این باره وجود دارند و ما باید تلاش کنیم آن‌ها را رفع کنیم، از آموزش عمومی درباره‌ی پیشگیری از سرطان گرفته تا مقابله با هزینه‌های درمانی بالا یا مطالعه درباره‌ی سرطان در زمینه‌هایی که بیماران در آینده به آن‌ها احتیاج پیدا خواهند کرد.
