مطالعات انجام گرفته بر روی موش‌ها و کشت بافت نشان می‌دهد ترکیب ویتامین C با داروهای سل زمان طولانی غیرمعمول این داروها را برای از بین بردن این پاتوژن کاهش می‌دهد.در مقاله، محققان موش‌های آلوده به مایکوباکتریوم توبرکلوسیز (Mtb) را با داروهای ضد سل و یا ویتامین C به تنهایی و یا تلفیق داروها با ویتامین C، مورد درمان قرار دادند. آن‌ها ۴ یا ۶ هفته پس از این دوره‌ی درمانی میزان مایکوباکتریوم توبرکلوسیز را در اندام‌ها اندازه گرفتند.
دکتر Catherine J. Vilchez از دپارتمان میکروبیولوژی و ایمونولوژی می‌گوید:
ویتامین C به تنهایی تأثیری نداشت. اما در هر دو آزمایش مستقل، ترکیب ویتامین C با داروهایی در اولویت اول، ایزونیازمید و ریفامپیسین، میزان TB را سریع تر از دو داروی دیگر که فاقد ویتامین C بودند، کاهش داد و آزمایش‌ها بر روی کشت بافت‌های آلوده نیز با کوتاه شدن زمان استریلیزاسیون کشت بافت برای هفت روز، نتایج مشابهی را نشان داد.
محقق اصلی دکتر William R. Jacobs، محقق مؤسسه‌ی پزشکی Howard Hughes از کالج پزشکی اینشتین، می‌گوید:
مطالعات ما نشان می‌دهد اضافه کردن ویتامین C به داروی سل می‌تواند Mtb را از بین ببرد و مدت زمان شیمی‌درمانی سل را کوتاه کند. این موضوع مهم است به دلیل اینکه درمان بیماری سل مقاوم به دارو ۶ ماه طول می‌کشد. نتایج عملکرد ضعیف برخی درمان‌ها به طور مؤثری منجر به ظهور و گسترش سل مقاوم به دارو می‌شود.
مقالۀ مرتبط: در درمان بیماری سل، دوره درمانی کوتاه‌تر، مؤثرتر است!
چنین درمان طولانی مدتی برای سل در نظر گرفته می‌شود چرا که زیرمجموعه‌ای از سلول‌های مایکوباکتریوم توبرکلوسیز می‌تواند سلول‌های مقاوم مایکوباکتریوم توبرکلوسیز، سول‌های خاموش که عمدتاً ضدمیکروبی غیرقابل نفوذ هستند، را شکل دهد.
دکتر Jacobs می‌گوید:
در مطالعات پیشین، محققان پی برده بودند درحالی که سطح بالایی از ویتامین C عامل جداسازی سلول‌ها را از بین می‌برد، غلظت‌های پایین‌تر تنفس را تحریک کرده و از تشکیل مکرر سلول جلوگیری می‌کند. بنابراین در مقاله‌ی جدید ما فرض می‌کنیم که ویتامین C باعث تحریک تنفس سلول‌های آلوده به Mtb در موش‌ها می‌شود. بنابراین عمل ایزونیازمید و ریفامپیسین را فعال می‌کند.
مقاله‌ای فرانسوی نوشته شده در سال ۱۹۴۸ نشان می‌دهد که ویتامین C برای انسان‌ها بدون خطر بوده و به طور بالقوه‌ای مفید است. محققان دوزهای روزانه‌ی بالایی از ویتامین C را به بیماران مبتلا به سرماخوردگی بدون عوارض جانبی، می‌دهند. با اینکه عفونت پسرفتی نداشت اما این مطالعات اثرات قابل توجه دیگری را توصیف می‌کند: بیماران بستری شده اشتها و فعالیت بدنی را دوباره به دست آوردند.
مقالۀ مرتبط: رازی که با حل شدنش، امیدها را برای درمان بیماری سل زنده کرد!
سل یک مشکل بزرگ بهداشت عمومی در سراسر جهان است که ریه‌ها و دیگر اندام‌ها را آلوده می‌کند. در سال ۲۰۱۶، این بیماری بیش از ۱۰ میلیون نفر را در جهان مبتلا کرد و باعث مرگ ۱.۷ میلیون نفر شد. در ایالات متحده، موارد کمی در هزاران نفر از جمعیت، حدود ۳.۳ میلیون نفر بود. درمان سل مقاوم در برابر چند دارو حداقل دو سال طول می‌کشد و نیاز به استفاده از داروهایی در اولویت دوم سل با عوارض جانبی شدید دارند.
دکتر Jacobs می‌گوید:
ویتامین C به بی‌خطری شناخته شده است و در حال حاضر تحقیقات ما بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که ویتامین C موجب پیشرفت شیمی‌درمانی سل می‌شود. یک کارآزمایی بالینی از ویتامین C با شیمی درمانی سل می‌تواند نشان دهد که چنین درمان اضافی می‌تواند بیماران را در معرض داروهای سمی قرار داده و همچنین سرایت سل را از افراد آلوده کاهش دهد.
