میلیون‌ها نفر به صورت روزانه، خواب کافی ندارند، که این موضوع می‌تواند موجب کاهش عملکرد و نتایج فیزیولوژیکی مضر دیگری شود. اینکه کاهش عملکرد به چه میزانی توسط کم‌خوابی یا مدت زمان بیداری متناسب با آن، ایجاد می‌شود، ناشناخته بود. گروهی از محققان BWH تاثیرات خواب کم و بیداری طولانی‌مدت بر روی کاهش عملکرد فرد در هنگام بیداری، بررسی کرده‌اند و نتایج کارشان در نشریه PNAS به انتشار رسیده‌است.
دکتر الیزابت کلرمن، از بخش اختلالات خواب و برنامه شبانه‌روزی دپارتمان پزشکی BWH می‌گوید:
اگر یک فرد به صورت روزانه بیش از ۱۸ ساعت بیدار باشد، پس به صورت روزانه کمتر از ۶ ساعت خواب خواهد داشت. با اینکه مشخص نبود که هر گونه کاهش در هشیاری یا فعالیت‌های دیگر به دلیل بیداری فراوان یا خواب کم، اتفاق می‌افتد، ما متوجه شدیم که کم خوابی در طولانی‌مدت، حتی بدون بیداری طولانی‌مدت، موجب اختلال در فعالیت‌های زمان هشیاری می‌شود.
مقاله مرتبط: علائمی که نشان می‌دهند خواب شما کافی نیست
محققان با وارد کردن ۹ شرکت‌کننده سالم در یک پروتکل بستری ۳۲ روزه، با روزهای ۲۰ ساعته، توانستند تاثیر بی‌خوابی طولانی‌مدت را از هشیاری طولانی‌مدت، جدا کنند. شرکت‌کنندگان در هر یک از روزهای ۲۰ ساعته، میبایست ۴.۶۷ ساعت خواب و به مدت ۱۵.۳۳ ساعت بیداری داشته باشند، این مقدار خواب، متناسب با ۵.۵ ساعت خواب در یک روز ۲۴ ساعته است. ۸ شرکت‌کننده گروه کنترل، اجازه داشتند تا ۶.۶۷ ساعت خواب داشته باشند و در هر روز ۲۰ ساعته ۱۳.۳۳ ساعت بیداری داشته باشند، این مقدار خواب متناسب با ۸ ساعت خواب در روز ۲۴ ساعته است. همانطور که ۱۵.۳۳ ساعت بیداری به عنوان بیداری طولانی‌مدت حساب نمی‌شود، اما ۴.۶۷ ساعت خواب بعنوان کم‌خوابی دانسته می‌شود، هرگونه اختلال در فعالیت‌ها در نتیجه کم خوابی ایجاد می‌شود.
محققان دریافتند که با اینکه هیچ ارتباطی میان هشیاری و خواب‌آلودگی گزارش شده توسط خود فرد، و فعالیتشان در هنگام هشیاری وجود نداشت؛ شرکت‌کنندگانی که خواب محدود داشتند، کاهش تمرکز پنج برابری داشتند و زمان عکس‌العمل‌های عصبی-رفتاری‌شان نسبت به گروه کنترل دو برابر بیشتر بود. این موضوع به آن معناست که با اینکه افراد در نتیجه محدودیت خواب مزمن، دچار اختلال می‌شدند، خودشان متوجه این اختلالات نمی‌شدند. علاوه بر آن، شرکت‌کنندگان بعد از این پروتکل ۳۲ روزه کم‌خوابی، بعد از روز ۳۲، در فعالیت‌های شناختی بدتر شدند؛ به این معنا که انسان‌ها توانایی سازگاری به خواب محدود به صورت مزمن را ندارند.
مقاله مرتبط: ۵ حقیقت کوتاه در مورد خواب: خواب REM خلاقیت را تقویت میکند!
کلرمن می‌گوید:
ما نشان دادیم که خود عمل “خواب”، مهم است. انسان‌ها نمی‌توانند با خواب ناکافی چگونه زندگی کردن را یاد بگیرند و ممکن است آن‌ها از کاهش توانایی‌های شناختی خود آگاه باشند. علاوه بر آن، مطالعه ما اهمیت دوره‌های طولانی‌تر خواب، به حای برنامه کوتاه‌مدت، را نشان می‌دهد، هرچند شواهد بیشتر برای ازمایش مستقیم این موضوع، لازم خواهد بود.
