کمبود خواب برای یک شب ممکن است بر توانایی کبد برای تولید گلوکز و پردازش انسولین تأثیر بگذارد و خطر بیماریهای متابولیکی مانند استئاتوز کبدی (کبد چرب) و دیابت نوع ۲ را افزایش دهد. یافتههای مطالعهی موشها قبل از چاپ در مجله آمریکایی فیزیولوژی (غدد شناسی و متابولیسم) منتشر شدهاست. این تحقیق به عنوان یک مقاله APSselect برای سپتامبر انتخاب شد.
کمبود خواب با مصرف بیشتر مواد غدایی، تحرک کمتر و خطر بالاترِ ابتلا به دیابت نوع ۲ همراه است. با این حال، یک تیم از محققانِ فارغالتحصیل از دانشکدهی پزشکی دانشگاه توهو در ژاپن، توضیح داد:
مشخص نیست که آیا عدم تحمل گلوکز ناشی از تغییرات در مصرف غذا یا انرژی است یا به علت کمبود خواب.
محققان دو گروه از موشها را مورد مطالعه قرار دادند: یک گروه هر شب به مدت شش ساعت بیدار نگه داشتهشدند (کمبود خواب)، در حالی که گروه شاهد اجازه داشتند که هر اندازه میخواهند، بخوابند. تیم تحقیقاتی، پیش از مطالعه، غذاهایی با چربی بالا و آب شکر را به طور نامحدود به هر دو گروه عرضه میکند تا انتخابهای غذاییِ مرتبط با شیوه زندگی انسانها را تقلید کنند. در طی دوره خواب / بیداری، حیوانات فرصت محدودی برای فعالیت بدنی داشتند.
بیشتر بخوانید:
- با مصرف تنها دو نوشیدنی قندی در هفته، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ افزایش مییابد
- عدم فعالیت تنها به مدت ۲ هفته، میتواند علائم دیابت را در بیماران آسیبپذیر برانگیزد
- مصرف پروتئین بعد از کاهش وزن ممکن است احتمال ابتلا به کبد چرب را کاهش دهد
- نیازهای غذایی کبد چرب
محققان سطح قند و مقدار چربي کبد را بلافاصله بعد از دورهیِ کارآزمایی اندازهگيري کردند. سطح قند خون پس از دورهی ۶ ساعتهی شب زندهداری، در گروهی که کمبود خواب داشتند، به طور قابل توجهی بیشتر از گروه شاهد بود. سطح تری گلیسرید (چربی) و تولید گلوکز در کبد نیز پس از یک دورهی بیداری، در گروهی که کمبود خواب داشتند، افزایش یافت. میزان تری گلیسیرید کبدی بالا با مقاومت به انسولین یا عدم توانایی بدن برای پردازش مناسبِ انسولین همراه است. علاوه بر این، کمبود خواب، بیانِ آنزیمهایی را که متابولیسم داخلِ کبد را در گروه محروم از خواب، تنظیم میکنند، تغییر میدهد.
محققان نوشتند، این یافتهها نشان میدهد که مطالعات مداخلهای که برای جلوگیری از استئاتوز کبدیِ ناشی از کمبود خواب و مقاومت به انسولین طراحی شدهاند، باید در آینده انجام شوند.