یکی از سخت‌ترین کارها برای هر فرد در فصل تعطیلات کنترل وزن است . چهره و بوی غذاها خودداری از خوردن آن‌ها را سخت می‌کند . یکی از عوامل دخیل در این گرسنگی هورمونی است که از معده آزاد می‌شود و ما را به خوردن غذای خوش بو و طعم سوق می‌دهد و باعث پرخوری و چاقی می‌شود .
مطالعه جدید پیرامون هورمون گرلین در Cell Report در دسامبر ۲۰۱۸ و به رهبری دکتر داگر انجام شده است .
مطالعه قبلی دکتر داگر و گروهش و سایر مطالعات مرتبط نشان داده‌اند که گرلین باعث تحریک به خوردن می‌شود . گرلین باعث آزاد شدن دوپامین نیز می‌شود که یک میانجی عصبی مهم در رابطه با “واکنش پاداش” است . در این تحقیق محققان به ۳۸ نفر گرلین تزریق کردند سپس آن‌ها را با بوهای مختلفی اعم از غذا و غیر غذا موجه کردند ؛ به طور همزمان به افراد تصاویر خنثی از اشیا مختلف را نشان دادند . با گذشت زمان این افراد بین تصاویر و بوها ارتباط ایجاد کردند .
مقاله مرتبط : دوپامین: فراتر از هورمون خوشحالی
با بررسی fMRI محققان فعالیت مراکز مغزی این افراد را که شناخته‌شده برای پاسخ پاداش از دوپامین است را ثبت کردند . آن‌ها دریافتند که فعالیت این مراکز در افرادی که گرلین دریافت کرده بودند بیشتر است ؛ اما این حالت فقط زمانی مشاهده شد که تصاویر مرتبط با بوی غذا نشان داده شد.
از افراد خواسته شد به میزان رضایتشان از تصاویر مرتبط با بوی غذا رتبه بدهند . نتایج نشان داد گرلین هم زمان این پاسخ را کاهش داده است و هم رضایت ادراک‌شده از تصاویر مرتبط با بوی غذا را افزایش داده است . گرلین تأثیری بر واکنش افراد نسبت به تصاویر مرتبط با بوهای غیر غذایی نداشت .
افرادی که با چاقی درگیر هستند معمولاً واکنش غیرعادی نسبت به مسائل مربوط به غذا در محیط زندگی‌شان نظیر تبلیغات فست فود ها دارند . این مطالعه نشان می‌دهد که گرلین می‌تواند عامل اصلی دخیل در پاسخ افزایش‌یافته آن‌ها به غذا باشد .
مراکزی از مغز شناخته شدند که با داشتن صفت عصبی ” آسیب‌پذیری نسبت به چاقی” ارتباط داشتند . این حالت با یک ازدیاد حساسیت ژنتیکی نسبت به تصاویر و بوهای مرتبط با غذا ظاهر می‌شود . (این افراد به طور ژنتیکی بیشتر از سایرین نسبت به بو و چهره غذا واکنش نشان می‌دادند و به این دلیل مستعد چاقی بودند.)
دکتر داگر اشاره کرد :
چاقی هم اکنون در جهان شایع شده است و همان طور که می‌دانیم مشکلات سلامتی زیادی از جمله بیماری‌های قلبی و دیابت را ایجاد می‌کند . این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه گرلین انسان‌ها را نسبت به محرک‌های گرسنگی آسیب‌پذیر می‌کند .هرچه بیشتر در این مورد اطلاعات داشته باشیم در یافتن درمان‌های مقابله‌کننده با این اثر موفق تر خواهیم بود .
