دارویی که به طور گسترده در ارتباط با فشار خون استفاده میشود، احتمالاً میتواند در غلبه بر اختلال استرس پس از سانحه مؤثر باشد. به نظر میرسد این دارو به افراد کمک میکند ترس از یک تجربهی گذشته را کنار بگذارند. این دارو در یک تست آزمایشگاهی به افرادی که اخیراً ترس خفیفی تجربه کرده بودند، کمک کرد.
افراد میتوانند پس از یک حادثهی ترسناک مانند تجاوز یا تصادف رانندگی، به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مبتلا شوند. PTSD تجربهای ناتوان کننده برای فرد بوده و با کابوسها و زنده شدن مجدد تجربه در ذهن همراه است. داروهای ضدافسردگی و درمان با یادآوری اتفاق در محیط امن میتواند کارساز باشد؛ اما به عنوان راهحل، بهترین کارآیی را ندارد.
چند سال پیش محققان متوجه شدند در بین افرادی که سانحهای را تجربه میکنند، علائم PTSD در آنهایی که داروهای فشار خون مسدود کنندهی هورمون آنژویوتانسین مصرف میکنند، کمتر است. اعتقاد بر آن است که این هورمون به پروتئینهای گیرندهی موجود در مغز که در یادگیری دخیل هستند، متصل میشود. زمانی که دارویی به نام لوزارتان که آنژیوتانسین را مهار میکند، به موشها داده شد، موشها ترس تجربه شده در آزمایشگاه مانند ترس از شوک الکتریکی را سریعتر فراموش کردند.
بیشتر بخوانید:
- شوک پس از سانحه (PTSD)
- چگونه استرس های مزمن در دوران کودکی می توانند احتمال بروز اختلال PTSD در بزرگسالی را افزایش دهند
- اختلال PTSD می تواند ناشی از تغییرات سطوح باکتری های روده باشد
- PTSD بیشتر اختلال فیزیکی مغز است تا اختلال روانی!
حال Benjamin Becker و همکارانش از دانشگاه علوم و تکونولوژی چین در Chengdu، آزمایش مشابهی را بر روی انسانها انجام دادهاند. آنها به ۵۹ مرد، همزمان با مشاهدهی تصویر یک مکعب رنگی، شوک الکتریکی کوچکی داده و با این کار ترس خفیفی در آنها ایجاد کردند.
الکترودهای روی پوست شرکتکنندهها نشان داد به مرور زمان با مشاهدهی مکعب، افراد مذکور عرق میکردند که نشانهی ترس یا هشدار است. سپس به داوطلبان لوزارتان یا دارونما داده شد. پس از ۹۰ دقیقه مکعب را دوباره به آنها نشان دادند؛ اما این بار بدون شوک الکتریکی. به این ترتیب، باید واکنش ترس خود را از یاد میبردند. نتیجه آن که در افرادی که به آنها لوزارتان داده شده بود، پاسخ عرق در برابر مشاهدهی مکعب سریعتر متوقف شد.
به گفتهی Paul Marva از دانشگاه جورج واشنگتن که با استفاده از لوزارتان در حال اجرای کارآزمایی بر روی افراد مبتلا به PTSD است، یک ترس مصنوعی از یک شکل خاص، به شدت یا به پیچیدگی علائم PTSD نیست؛ اما یافتهها دلگرمکننده هستند. در مطالعهی او، افراد دارو را به مدت ۱۰ هفته به صورت تنها مصرف میکنند. گزینهی دیگر نیز صرف همان زمان به گفتگودرمانی است.
راهکار دیگری که برای PTSD مطرح است، ممانعت از تشکیل خاطرات ترسزا در وهلهی اول میباشد. برخی گروهها در حال مطالعه بر روی آنند که آیا تجویز داروهای بتابلوکر در اورژانس بیمارستانها که افراد ترومای اخیر تجربه کردهاند، میتواند مؤثر باشد یا خیر. اگرچه اگر نتیجه مثبت هم باشد، بتا بلوکر باید بلافاصله پس از سانحه داده شود؛ قبل از این که احتمال بروز PTSD مطرح باشد. به گفتهی Marvar، از آن جا که عدهی کمی از این افراد به PTSD مبتلا میشوند، این کار به معنای تجویز غیرضروری دارو به افراد است. در این ارتباط با تشخیص این که احتمال بروز بیماری در چه کسانی بیشتر است، میتوان مشکل را حل کرد.