انتشار این مقاله


جلوگیری از رد پیوند با تزریق سلول‌های دهنده به گیرنده

گامی نوین در جلوگیری از رد پیوند اعضا! در آینده افراد گیرنده‌ی عضو به داروهای مقابله با رد پیوند نیاز نخواهند داشت. تکنیک جدیدی ابداع شده است که به مدد آن، سیستم ایمنی گیرنده، بافت دهنده را خودی تلقی می‌کند. طی این روش یک هفته قبل از جراحی، انفوزیونی از سلول‌های دهنده به فرد گیرنده […]

گامی نوین در جلوگیری از رد پیوند اعضا! در آینده افراد گیرنده‌ی عضو به داروهای مقابله با رد پیوند نیاز نخواهند داشت. تکنیک جدیدی ابداع شده است که به مدد آن، سیستم ایمنی گیرنده، بافت دهنده را خودی تلقی می‌کند. طی این روش یک هفته قبل از جراحی، انفوزیونی از سلول‌های دهنده به فرد گیرنده تجویز می‌شود. بر این اساس، در پیوند عضو از فرد مرده نمی‌توان از روش مذکور استفاده کرد. اما در مواردی مانند پیوند کلیه، کبد و پیوند سلول‌های پانکراس که دهنده‌ی پیوند زنده است، قابل استفاده می‌باشد. وقتی این تکنیک روی ۵ میمون آزمایش شد، سلول‌های پانکراس پیوند شده دو سال بدون رد پیوند سالم ماندند.

این طرح هنوز در مراحل اولیه است اما اگر موثر باشد، تغییرات زیادی ایجاد خواهد کرد.


Chris Callaghan از بیمارستان Guy’s and St Thomas لندن که در مطالعه شرکت نداشته است.

پیوند عضوهایی مانند کلیه، کبد و قلب می‌تواند نجات‌بخش جان انسان‌ها باشد؛ اما در حال حاضر، گیرنده‌های پیوند باید مابقی عمر خود را دارو بخورند تا سیستم ایمنی را ضعیف نگه داشتهواز رد پیوند ممانعت کنند. این داروها عوارض جانبی جدی دارند. به عنوان مثال، افزایش استعداد ابتلا به عفونت‌ها و سرطان از حجمله عوارض این داروهاست. از این رو، محققان دهه‌ها به دنبال راهی بودندکه سیستم ایمنی طبیعی بتواند عضو جدید را بپذیرد.

یادآوری سلول‌ها

 Bernhard Hering و همکارانش از دانشگاه مینسوتا توضیح دادند چگونه سلول‌های ایمنی یاد می‌گیرند به سلول‌های خودی حمله نکنند. سلول‌های ما در گذر زندگی به طور طبیعی طی فرآیندی به نام آپوپتوز می‌میرند و به جریان خون می‌ریزند. سلول‌های ایمنی این سلول‌ها را بلعیده و مولکول‌های نشانگر خودی بودن آن‌ها را به خاطر می‌سپارند. بر این اساس، نسبت به ان‌ها سازگاری برقرار می‌شود.

با درمان سلول‌ها بوسیله‌ی ماده‌ای شیمیایی تحت عنوان ECDI که محرک آپوپتوز می‌باشد، می‌توان این فرآیند را تقلید کرد. تیم Hering با ازبین بردن سلول‌های تولیدکننده‌ی انسولین در پانکراس، شرایطی مشابه دیابت نوع ۱ در ۵ میمون ایجاد کردند. سپس در صدد درمان میمون‌های بیمار با پیوند سلول‌های پانکراس از میمون‌های دهنده‌ی پیوند برآمدند.

طی آزمایش، یک هفته قبل از پیوند و یک روزبعد از ان، انفوزیونی از سلول‌های خونی درمان شده با ECDI به میمون‌های بیمار تزریق شد. سلول‌های تزریق شده مربوط به میمون‌های دهنده‌ی پیوند بوده و هدف از این کار، تلاش برای عدم نیاز به داروهای مرتبط با رد پیوند بود. البته این میمون‌ها به مدت ۳ هفته داروهای مقابله با رد پیوند را نیزدریافت کردند.

پیوند موفقیت‌آمیز

سلول‌های پیوند شده‌ی پانکراس حتی پس از قطع داروهای مقابله با رد پیوند نیز سالم مانده و توانستند دو سال انسولین تولید کنند.  این نوع خاص از پیوند بافت در حال حاضر درمان بسیار نادری برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ محسوب می‌شود. چرا که در این حالت به مصرف مادام‌العمر داروهای ضد رد پیوند نیازخواهند داشتند. از این رو، بیشتر افراد ترجیح می‌دهند دیابت خود را با تزریق انسولین درمان کنند.

به گفته‌ی Hering، این راهکار را می‌توان برای افرادی که از دهنده‌ی زنده عضو دریافت می‌کنند، به کار بست. تقریباً یک سوم پیوندهای کلیه در انگلستان از دهنده‌ی زنده، معمولاً بستگان یا دوستان و گاهی غریبه‌ها، صورت می‌گیرد. همچنین می‌توان در عین زنده بودنف بخشی از کبد را پیوند زد. چرا که این عضو می‌تواند تقریباً به طور کامل خود را بازسازی کند. تعداد اندکی از افراد نیز به اینشیوه ریه‌ی خود را اهدا کرده‌اند.

نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید