براساس مطالعه‌ای که به سرپرستی محققان دانشگاه آکسفورد انجام گرفته، نرخ بقا برای افرادی که از نارسایی قلبی رنج می‌برند از سال ۱۹۹۸ بهبود نیافته‌است.
گروه تحقیقاتی با مراجعه به گزارش‌های معمول جمع‌آوری شده‌ی پزشکی از ۵۴۳۱۳ بیمار مبتلا به نارسایی قلبی متوجه شد، بسته به تشخیص شرایط، ۸۱.۳ درصد از آن‌ها به مدت یک سال، ۵۱.۵ درصد به مدت پنج سال، و ۲۹.۵ درصد به مدت ده سال زنده ماندند.
با این وجود نرخ بقا بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۲ برای افراد بالای ۴۵ سال مبتلا به نارسایی قلبی، بهبود شرایط را نشان نمی‌دهد. برعکسِ نرخ بقا سرطان در انگلستان که در ۴۰ سال اخیر دو برابر شده است.
نارسایی قلبی یک شرایط طولانی‌مدت است که ۹۰۰۰۰۰ نفر را در انگلستان درگیر خود کرده است و دومین رتبه را در NHS به لحاظ هزینه‌ها در بین بیماری‌ها بعد از ضربه به خود اختصاص داده است. در زندگی امروزی در غرب تخمین زده می‌شود که از هر ۱۰۰ فرد بزرگسال، یک یا دو نفر این شرایط را دارا هستند.
دکتر کلیر تیلور، محقق مراقبت‌های اولیه از دانشگاه آکسفورد و نویسنده رهبر می‌گوید:
“یک تخمین دقیق برای پیش‌بینی نارسایی‌های قلبی برای متصدیان خدمات مراقبت‌های سلامت حیاتی است تا منابع را به صورت مناسب اختصاص بدهند.”
تیلور می‌گوید:
“شاید چیز مهم‌تر این است که به بیماران اجازه می‌دهد تا به صورت آگاهانه درمانشان و مراقبت امکان‌پذیر پایانی عمرشان را انتخاب کنند. در حالی که نرخ بقا بهتر از سایر مطالعه‌ها بود، متاسفانه ما هیچ‌گونه پیشرفتی در این مدت زمان در آن ندیدیم. ما تصمیم گرفتیم تا بیشتر بررسی کنیم که چرا این طور باید باشد و راه‌هایی را پیدا کنیم تا چشم‌اندازی بهتر را برای بیماران دارای نارسایی قلبی در آینده ایجاد کنیم.”
این اولین مطالعه در انگلستان است که بر اساس گزارش‌های پزشکی به دست آمده از شبکه بهبود سلامت، یک تخمین از نرخ بقا را فراهم می‌آورد.
در حالی که این مطالعه بر روی اثرات داروهای نارسایی قلبی بر روی نرخ بقا نبود، نشان داد که برآوردهای نرخ بقا بسیار به سن، جنسیت، دیگر شرایط سلامت و فشار خون بستگی دارد. یعنی تمامی عواملی که مختصص مراقبت‌های سلامت باید هنگام صحبت پیرامون نارسایی قلبی با بیماران خود، به آن‌ها توجه کند.
