اگر شما تا به حال الکل خورده باشید یا اینکه نخوره باشید! احتمالا به این نکته توجه‌تان جلب شده است که چرا بر روی اطلاعاتی که بر روی بسته‌بندی آن نوشته شده است دو مقدار به عنوان خلوص نوشته شده است. یکی از آن که به حالت درصد حجمی الکل است و دیگری خلوص آن است.(percentage by volume در مقابل proof) و احتمالا به این نکته توجه کرده‌اید که میزان عددی پروف همیشه دوبرابر درصد حجمی است. به چه دلیلی ما به هر دوی این اعداد نیاز داریم چرا که همیشه دومی همیشه دو برابر اولی است. این کمی زیاده کاری نیست؟ و اصلا پروف چیست و چگونه بدست می‌آید؟ آیا تنها عدد اول را در دو ضرب می‌کنند و پروف را بدست می‌آورند؟
توضیحات بسیار زیادی در مورد پروف در اینترنت وجود دارد که چگونه این روش ابداع شده است. جزئیات این توضیحات بسیار متفاوت هستند ولی در همه‌ی آنها آمده است که این روش، تستی است که با دخالت باروت و آتش انجام می‌شود. درست است باروت و آتش! بستگی دارد که از چه کسی بپرسید در مورد پیشینه‌ی این روش. اما چیزی که مسلم است این است که این روش در بین قرن‌های ۱۶ الی ۱۸ میلادی مورد استفاده فراوان بوده است و از این روش برای تست کردن میزان خلوص الکل استفاده می‌شده تا بفهمند که آیا بوسیله افزودن آب، خلوص آن پایین آمده است یا خیر.
در بعضی از این پیشینه‌ها آمده است که دزدان دریایی یا ملوانان برای اینکه از خریدن الکل رقیق شده خسته شده بودند این روش را ابداع کردند. همچنین آورده شده است که دولتمردان آمریکایی و انگلستانی این روش را اختراع کردند چرا که از خرید الکل رقیق شده از کشاورزان خسته شده بودند و این روشی بود که می‌توانستند با آن میزان خلوص الکل را ارزیابی کنند. به هر حال در این روش از باروت استفاده می‌شود؛ باروت به داخل الکل ریخته می‌شود یا یک گلوله به داخل الکل می‌اندازند. سپس ترکیب ایجاد شده مشتعل می‌شود و این اتفاقی است که نشان می‌دهد که خلوص الکل آزمایش‌شده چقدر است.
دوباره جزئیات متفاوت است. در داستان‌ها آمده است که اگر ترکیب پخش شود و منفجر شود خلوص بالایی دارد. در برخی دیگر از منابع آمده است که این اتفاق نشان دهنده خلوص ۵۰ درصدی است و عده‌ای هم می‌گویند که این به منزله رقیق نشدن الکل است. به هر حال نتیجتا اگر انفجار رخ دهد نشان می‌دهد که الکل قابل قبول است.
این داستان‌ها نشان می‌دهد که اصلاح “proof” از کجا آمده است ولی بیان نمی‌کند که روش امروزی در این باره چگونه است و پروف چگونه اندازه‌گیری می‌شود. در مقاله‌ای که در مجله آموزش شیمی آورده شده است؛پروفسور شیمی William B. Jensen اذعان داشته است که در مورد آزمایش باروت در قرن ۱۹ در آمریکا این تصمیم گرفته شد که هنگامی که درصد حجمی الکل ۵۰ درصد بود میزان پروف آن را ۱۰۰ درصد برای کار‌های مالیاتی بیان کنیم. و این دلیلی است که همیشه پروف دو برابر درصد واقعی خلوص الکل است.(منبع:Jensen)
دیگر کشورها نیز سیستم‌های خلوصی را برای خودشان دارند. اما همه‌ی آنها تفاوت‌هایی با همدیگر دارند. الکلی که در آمریکا ۱۰۰ درصد است برای مثال در فرانسه ۵۰ درصد و در انگلستان ۸۷.۶ درصد است.(منبع:Jensen) اما باید در بیشتر کشورها درصد واقعی نوشته شود چرا که مسافران از همه جا بی‌خبر ممکن است از سیستم تعیین خلوص در کشور مقصد اطلاعی نداشته باشند و همچنین نخواهند محاسبات بدرد نخوری را انجام دهند.
حال اگر درصد حجمی الکل خیلی سر راست‌تر است چرا ما هنوز از اعداد روش قدیمی استفاده می‌کنیم و آن را بلا استفاده قلم‌داد نمی‌کنیم؟ و چرا اصطلاح “proof” که یک اصطلاح قدیمی و اضافی است همچنان بر روی بطری‌های الکل نوشته می‌شود؟ پاسخ این است که ما می‌ترسیم که گذشته‌یمان را فراموش کنیم همان‌طور که اطلاعات دیگر در مورد شیوه‌ی انجام آن را فراموش کرده‌ایم و گذشته خود را دیگر به یاد نمی‌آوریم.
