طبق گزارشی جدید، فاکتورهای مناسب سبک زندگی مانند فعالیت فیزیکی بیشتر و داشتن زندگی اجتماعی فعالتر میتوانند جلوی یکسوم از موارد زوال عقل را بگیرند.
شایع ترین نوع بیماری زوال عقل، بیماری آلزایمر، حدود ۵ میلیون نفر از افراد بالای ۶۵ سال را در ایالات متحده آمریکا مبتلا کرده است. با این حال، این فقط یکی از اشکال بسیار متفاوت این بیماری است و بر اساس تخمین، بین ۲۰ تا ۴۰ درصد از افراد تشخیص داده شده،یکی دیگر از اشکال این بیماری را نیز دارند.
مقاله مرتبط: علائم و نشانههای آلزایمر
برخی از عوامل خطر ابتلا به زوال عقل که قبلا توسط NIA (سازمان ملی پیری) شناسایی شدهاند عبارتند از سن، عادات نوشیدن، دیابت، فشار خون بالا، افسردگی و سیگار کشیدن.
اولین کمیتۀ لنست در پیشگیری و درمان بیماریهای زوال عقل، در حال حاضر به بررسی چگونگی مدیریت این عوامل و عوامل دیگر در مراحل مختلف زندگی یک فرد برای جلوگیری از ابتلا به زوال عقل می پردازد. گزارش آنها در کنفرانس بینالمللی انجمن آلزایمر ۲۰۱۷ در لندن، توسط دکتر لن اشنایدراز دانشکده پزشکی کک از دانشگاه جنوبی کالیفرنیا همراه با دیگر اعضای کمیسیون در لسآنجلس ارائه شد. یافته های آنها نیز در The Lancet منتشر شده است.
۲۴کارشناس از موسسات سراسر جهان از طریق کمیسیون لنست برای بررسی مطالعات مربوط به زوال عقل و کنار هم گذاشتن مجموعهای از توصیههایی که برای درمان و پیشگیری استفاده میشود، گرد هم آمدند. محققان شش عامل شیوۀ زندگی را شناسایی کردند که مدیریت مناسب آن میتواند به پیشگیری از زوال عقل کمک کند. در کنار آنها، سه مداخلۀ غیر پزشکی با همان اثرات را نیز نشان دادند. این گزارش ادعا میکند تقریبا ۳۵ درصد (یا ۱ در ۳) موارد زوال عقل به این ۹ عامل بستگی دارد.
هرگز برای پیشگیری زود نیست!
عوامل خطر باید در هر مرحله از زندگی، از دوران کودکی تا پیری، مورد توجه قرار گیرد. جوانان در این زمینه از مزایای آموزش و پرورش سود میبرند، در حالیکه افراد میانسال باید تلاش کنند که کاهش شنوایی، فشار خون بالا و چاقی را کنترل کنند. این اقدامات میتوانند میزان بروز زوال عقل را تا ۲۰ درصد کاهش دهند.
در سنین بالا، اجتناب از مصرف سیگار، مقابله با افسردگی، کنترل دیابت، انجام تمرینات فیزیکی و زندگی اجتماعی فعالتر، مهم باشد. که این عوامل نیز ۱۵ درصد بروز زوال عقل را کاهش میدهند.
مقاله مرتبط: آلودگی هوا میتواند سبب ایجاد آلزایمر و زوال عقل شود
تمرکز زیادی روی توسعۀ داروها برای جلوگیری از زوال عقل، از جمله بیماری آلزایمر وجود دارد. اما علیرغم تلاش برای یافتن داروهای پیشرفته، اقدامات غیر دارویی و همچنین تلاشهای وظیفهشناسانه برای کاهش عوامل خطر ذکر شده در بالا، احتمالا دارای میزان موفقیت بیشتری باشد.
میزان بالقوه تاثیر این عوامل برای کاهش زوالعقل نسبت به درمانهای پزشکی بسیار بزرگتر از آن است که بتوانیم تصور کنیم.
اجتماعیشدن ضدزوال عقل است
یکی دیگر از جنبههای کلیدی این گزارش، اثربخشی اجتماعی شدن در درمان بیماران مبتلا به نوعی بیماری زوال عقل بود. اغلب رفتارهای تهاجمی و تحریکشده از سوی بیماران در صورت مربوط بودن به ایمنی و رفاه آنها اهمیت مییابد. این زمانی است که داروهای ضدزوال عقل وارد بازی میشوند.
مزایای داروها بهطورافزایشی مورد تردید متخصصان قرار میگیرد، زیرا عوارض جانبی می تواند بیرحمانه و مضر باشد.
داروهای ضدزوال عقل معمولا برای درمان تحریک و تهاجم استفاده میشود؛ اما به علت افزایش خطر مرگ، عوارض قلبی عروقی و عفونت، نگرانی عمدهای در مورد این داروها وجود دارد.
شواهد بررسیشده توسط کمیسیون، به استفاده موثر از مشارکت اجتماعی بهجای داروهای آرامبخش اشاره میکند. این نشان میدهد که افزایش ارتباطات اجتماعی و فعالیتهای جمعی در رسیدگی به تهاجم و تحریک موفقتر است.
درمان تحریک شناختی گروهی، تمرکز بر روی بازیها، بحثها و رویکردهای تعاملی، نیز مفید بود.
این گزارش شامل توصیههایی برای متخصصان، مشاوره درمورد همۀ جنبههای پیشگیری از زوال عقل، درمان علائم شناختی و مراقبت هدفمند بیماران، حمایت از مراقبت کنندگان، تجهیز بیماران تازه تشخیص و برخورد با نشانه های روانی-عصبی است.
دکتر Schneider می گوید:
“کاهش عوامل خطر به ما امکان میدهد تا بار جهانی زوال عقل را کاهش دهیم. و با اطمینان میگویم که این گزارش برای بیماران و متخصصان پزشکی به طور یکسان مفید خواهد بود.”