به نظر می‌رسد وقتی برای ترک کردن هزینه می‌شود، افراد بیشتری از سیگار کشیدن دست می‌کشند! نتایج پژوهش نشان می‌دهند مداخلات موفقیت‌آمیز برای کمک به افراد کم‌درآمد در ترک سیگار باید به صورت چندجانبه صورت گیرد و تمرکز بیشتری بر حمایت از منابع و در صورت امکان، مشوق‌های مالی صورت گیرد.
نویسنده ارشد، دکتر کرن لسر (Karen Lasser)، متخصص داخلی در مرکز پزشکی بوستون و استادیار پزشکی در دانشکده پزشکی بوستون است. در مطالعه بیش از ۳۵۰ فرد بزرگ‌سال، برای یک گروه از سیگاری‌ها، ابزاری تحت عنوان “هدایتگر بیمار” جهت کمک برای دریافت نسخه‌های جایگزین نیکوتین و رجوع برای مشاوره اختصاص داده شده بود. آن‌ها در صورت ترک در عرض شش ماه، موفق می‌شدند پاداش نقدی (۲۵۰ دلار) را دریافت کنند. اگر آن‌ها ۱۲ماه سیگار نمی‌کشیدند می‌توانستند بیش از ۵۰۰ دلار دریافت کنند.
کسانی که ظرف شش ماه سیگار را ترک نکرده‌اند، فرصت دیگری برای به دست آوردن ۲۵۰ دلار در صورت ترک در طی ۱۲ ماه داشتند. به گروه شاهد از افراد سیگاری تنها اطلاعاتی در مورد منابع کمک کننده ترک سیگار داده می‌شد. پس از شش ماه، تقریبا ۱۰ درصد در گروه مداخله شده سیگار را ترک کرده‌اند. و در مقایسه با آن‌ها کمتر از ۱ درصد در گروه شاهد سیگار را ترک کرده بودند. پس ۱۲ماه، محققان دریافتند که ۱۲ درصد از گروه مداخله شده توانسته بودند ترک نمایند. در مقایسه با آنان ۲ درصد در گروهی که فقط اطلاعاتی در مورد ترک کردن دریافت کرده بودند موفق به ترک سیگار شدند.
لسر در مصاحبه با یکی از مراکز پزشکی اذعان داشت:
بسیاری از شرکت‌کنندگانی که سیگار را ترک کردند، ابزار هدایتگر بیمار را مورد استفاده قرار دادند. اما معلوم نیست که آیا هدایتگر به تنهایی می‌تواند به این میزان که مشاهده کردیم استعمال سیگار را کاهش دهد یا نه.
لسر و همکارانش خاطر نشان کردند:
سیگاری‌های پیر، زنان و غیر سفیدپوست‌ها بیشتر از حمایت شخصی و پرداخت مالی برخوردار بودند.
