مطالعات جدید بیان می‌کنند، دختری که اولین دوره قاعدگی خود را در اوایل زندگی‌اش تجربه می‌کند ( احتمالا تا ۷ سالگی )، خطر ابتلا به افسردگی در او زیاد‌تر می‌شود و رفتارهای ناهنجار اجتماعی خواهد داشت که حداقل تا ۲۰ سالگی خود به آن‌ها ادامه می‌دهد.
سرپرست مطالعه، Jane Mendle، روانشناس بالینی و استادیار سیر تکاملی انسان در دانشگاه Cornell می‌گوید:
«دخترانی که زودتر از همسالان‌شان وارد دوران بلوغ می‌شوند، در دوران نوجوانی بیشتر از نظر روانشناسی آسیب پذیر هستند.»
مقاله مرتبط: سیر تحولات شخصیتی در نوجوانی
با این حال هنوز مشخص نشده است که آیا این آسیب‌پذیری بعد از سال‌های نوجوانان گذشته است یا خیر. این موضوعی ست که مطالعه فعلی به آن می‌پردازد. Mendle و همکاران او یک گروه متشکل از حدود ۸۰۰۰ زن جوان را که در اواخر ۲۰سالگی خود هستند را پی گیری می‌کنند.
Mendle می‌گوید:
«دخترانی که از دوران بلوغ زودرس گذشته اند همچنان میزان بالایی از نشانه‌های افسردگی را نشان می‌دهند و رفتار غیر اجتماعی را نسبت به همسالان‌شان بیش از یک دهه قبل تر از نوجوانی نشان می‌دهند.»
یک دوره قاعدگی زود هنگام نشانگر بلوغ زودرس است.
Mendle می‌گوید هیچ توافقی در مورد آنچه که به منزله بلوغ زودرس است وجود ندارد. اما دختران در مطالعه به طور متوسط اولین دوره قاعدگی خود را در ۱۲ سالگی تجربه کرده‌اند. برخی از دختران اولین دوره خود را در ۷ سالگی داشته‌اند. هر چند که تعدادشان نادر بود؛ کمتر از ۱ درصد از دختران را تشکیل می‌دادند.
به هر حال، طبق مطالعه چاپ شده در ۲۶ دسامبر در Pediatrics، نزدیک ۷ درصد دختران در ۱۰سالگی و ۱۹ درصد در ۱۱سالگی اولین دوره قاعدگی خود را تجربه می‌کنند.
دکتر Ellen Selkie، متخصص طب‌سوزنی از دانشگاه میشیگان، می‌گوید:
«علت بلوغ زودرس معمولا مشخص نیست. همچنین هیچ راهی ثابت برای جلوگیری از بلوغ اولیه وجود ندارد.»
مقاله مرتبط: علل بلوغ زودرس
Mendle می‌گوید:
«تحقیقات دیگر نشان دادند که چاقی یا قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی که باعث تخریب غدد درون ریز می‌شوند ممکن است نقشی در ایجاد بلوغ زودرس ایفا کند. چنین مواد شیمیایی در پلاستیک و بازدارنده شعله آتش یافت می‌شود.»
هر چه که باعث بلوغ زودرس است، مطالعه جدید نشان داده است که به نظر می‌رسد که عواقب پایداری داشته باشد.
طبق گفته Mendle، بلوغ تقریبا تاثیراتی در تمام زمینه‌های زندگی دارد. حتی اگر این تاثیر از طریق یک انتقال بیولوژیکی باشد. تاثیراتی که با تغییرات چشمگیر در نقش های اجتماعی و روابط، احساسات و این که بچه‌ها چه فکری در مورد خودشان و دیگران و جایگاه‌شان در دنیا می‌کنند.
بلوغ زودرس احتمالا فقط نقش کمی در ایجاد افسردگی و رفتارهای ضد اجتماعی ایفا می کند. و مطالعه فعلی برای اثبات رابطه مستقیم با علت و معلول طراحی نشده است.
حتی اگر یک دختر از بلوغ زودرس گذر کند، این بدان معنی نیست که او لزوما مانند یک بزرگسال در راه‌های نشان داده شده در مطالعه ما مبارزه می‌کند. این یک خطر اضافه است، و یکی از بدترین توجه‌ها بدان می‌شاود. اما افسردگی و رفتار غیر اجتماعی یک مشکل پیچیده‌ای ست وجدا از زمانی که بلوغ اتفاق می افتد، توسط عوامل مختلفی ایجاد می‌شود.
دکتر Victor Fornari، مدیر بخش روان‌پزشکی کودکان و نوجوانان در بیمارستان Zucker Hillside در Glen Oaks، می‌گوید:
«منحرف شدن از هنجارهای اجتماعی رفتارهایی است مانند نقض قوانین، دروغگوئی، تقلب و دیگر رفتارهای اجتماعی نامناسب.»
مقاله مرتبط: افسردگی و اضطراب دوران نوجوانی روی بدن تاثیر گذار است
بنابراین چگونه بلوغ زودرس به این نوع رفتارها و افسردگی کمک می کند؟
Selkie گفت:
«این پیوستگی‌ها احتمالا بیولوژیکی و روانشناسی است. برخی فکر می‌کنند که قرار گرفتن در معرض استروژن در اوایل ممکن است خطر افسردگی را افزایش دهد. اما اگر بلوغ زودرس را تجربه کرده‌اید، عوامل دیگری نیز وجود دارند که موجب می‌شود از لحاظ جسمی از دیگران متفاوت باشید.»
Carole Filangieri، متخصص نوروپاتولوژی بالینی در بیمارستان NYU Winthrop در Mineola، بیان کرده‌بود که فکر می‌کند بلوغ زودرس ممکن است باعث ایجاد رفتارهایی شود که با تحقیقات جدید مرتبط است. او می‌گوید:
«مشکل این است که تصور می‌کنیم بلوغ زودرس خود پیش‌بینی کننده این رفتارهای ضد اجتماعی است. محیط‌ها در حال رشد هستند، فشارهای اجتماعی که بر زنان وجود دارد در سن خیلی زودی ایجاد می‌شود و قرار گرفتن در برخودهایی که بیشتر بزرگسالانه است قرار گیرند و این بخشی از یک تصویر بزرگ می‌باشد و لازم است ما توجه کنیم که در زندگی یک دختر چه اتفاقاتی می‌افتد.»
برای مثال، Filangieri می‌گوید:
« برای یک دختر ۹ساله شنیدن متلک در وسط خیابان گیج کننده و ناراحت کننده است.»
همانطور که Fornari گفت:
«این مطالعه توجه به این واقعیت را جلب می‌کند که قاعدگی زود هنگام فقط یک دختر پریود شده عادی نیست. این کمک می‌کند تا والدین را آموزش دهیم تا آن‌ها به اختلالات خلقی و رفتاری توجه کنند و مراقبت های لازم را انجام دهند. بهتر این است که درمان زودهنگام شروع شود؛ مهم نیست که چه چیز ممکن است منجر به بلوغ زودرس گردد.»
Selkie با این گفته موافق است و می‌گوید:
«من فکر می کنم پیام اصلی برای پدر و مادر در مورد این مطالعه این است که بچه‌ها ممکن است بلوغ را از سن ۸ یا ۹ سالگی شروع کنند؛هرچند که در همه بچه ها این‌گونه نیست. اگر فرزند شما زودتر از همسالان خود در حال رشد باشد، مهم است که توجه دقیقی به احساس آن‌ها داشته باشید. (از دیدگاه رفتاری و احوالات) به طوری که اگر مداخلاتی مانند روان درمانی یا داروها مورد نیاز زود می‌توان آن‌ها را شروع کنیم و امیدوارانه مشکلات بیشتری را در آینده پیشگیری کنیم.»
