انتشار این مقاله


ویبره در کل بدن اثری مشابه ورزش دارد!

WBV متشکل از یک فرد نشسته، ایستاده و یا دراز کشیده روی یک ماشین با یک سکوی مرتعش است. دستگاه لرزش، با انتقال انرژی به بدن و باعث انقباض و استراحت سریع عضلات (چند انقباض و انبساط در هر ثانیه) می‌شود. بسیاری از افراد می‌دانند که ورزش منظم به کنترل چاقی، دیابت و سایر بیماری‌های […]

WBV متشکل از یک فرد نشسته، ایستاده و یا دراز کشیده روی یک ماشین با یک سکوی مرتعش است. دستگاه لرزش، با انتقال انرژی به بدن و باعث انقباض و استراحت سریع عضلات (چند انقباض و انبساط در هر ثانیه) می‌شود.

بسیاری از افراد می‌دانند که ورزش منظم به کنترل چاقی، دیابت و سایر بیماری‌های همه گیر کمک می‌کند. چاقی و دیابت خطر شکستگی استخوان را افزایش می‌دهند.فعالیت بدنی می‌تواند خطر و اثرات منفی متابولیکی را در هر شرایطی کاهش دهد.

نویسنده این مطالعه، Meghan E. McGee-Lawrence ، دکتری، استاد دانشگاه آگوستا می‌گوید:

مطالعه ما برای اولین بار نشان می‌دهد که ارتعاش کل بدن ممکن است به اندازه‌ی ورزش، در مبارزه با برخی از پیامدهای منفی چاقی و دیابت مفید باشد. گرچه WBV به طور کامل نقص موجود در چگالی بافت استخوانی موش‌های چاق مورد مطالعه را برطرف نکرد، اما استخوان سازی کلی را در موش‌ها افزایش داد، که این خود نشان می‌دهد، درمان دراز مدت می‌تواند به حفظ استخوان‌های بدن کمک کند.

برای انجام این مطالعه، محققان دو گروه موش نر ۵ هفته‌ای را مورد مطالعه قرار دادند. یک گروه متشکل از موش‌های طبیعی بود، در حالی که گروه دیگر به صورت ژنتیکی هورمون لپتین نداشتند. این هورمون پس از خورن، احساس سیری را ترویج می‌کند. موش‌های هر گروه به سه زیر گروه تقسیم شدند؛زیر گروه اول با تردمیل و زیر گروه دوم با WBV تحرک داشتند، اما زیر گروه سوم تحرک زیادی نداشتند.

در این روند که ۱۲ هفته به طول انجامید. موش ها در زیر گروهWBV ، هر روز ۲۰دقیقه تحت فرکانس ۳۲ هرتز با شتاب نیمg  قرار می‌گرفتند. موش‌ها در زیر گروه تردمیل به مدت ۴۵ دقیقه در روز در یک شیب خفیف راه می‌رفت. زیر گروه سوم که ورزش نکردند، شاهدان آزمایش را تشکیل می‌دادند. موش‌ها در طول مطالعه هر هفته وزن می‌شدند.

موش‌هایی که بخاطر مشکل ژنتیکی چاق و دیابتی بودند،از WBV و ورزش بر روی تردمیل مزایای مشابهی بدست‌ آوردند، این موش‌ها وزنی کم‌تر از گروه بدون تحرک داشتند؛ اگرچه نسبت به موش‌های سالمی که مشکل ژنتیکی نداشتند، سنگین‌تر بودند.

ورزش و WBV همچنین توده عضلانی و حساسیت به انسولین را در موش‌هایی که ژنتیکی چاق و دیابتی بودند، افزایش داد؛ اما اثرات مشابهی در موش‌های جوان سالم وجود نداشت.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که WBV ممکن است یک درمان مفید مکمل برای مبارزه با اختلال سوخت و ساز در افراد مبتلا به چاقی باشد.

McGee-Lawrence گفت:

این نتایج دلگرم کننده هستند؛ اما، این ایده باید در انسان مورد آزمایش قرار بگیرد تا از اثربخشی آن در انسان اطمینال حاصل کنیم.

فاطمه مجاب


نمایش دیدگاه ها (0)
دیدگاهتان را بنویسید