“شادکامی نادرترین اتفاق در افراد باهوش است.”
ارنست همینگوی؛ اما…
تحقیقات نشان می‌دهد افراد با IQ بالاتر، خوشحال‌تر هستند!
نتایج کاملا برعکس نظریه همینگوی و بسیاری دیگر از نظریات در این باب است؛ باهوش بودن فرد را مستعد ناراحتی نمی‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد؛ که IQ با خوشحالی در ارتباط است. میزان شادی در افراد با ضریب هوشی پایین‌تر، کمتر است و این نکته چه بسا در ارتباط با IQ بالاتر کاملا برعکس بوده و هرچه ضریب هوشی بالاتر شادی نیز بیشتر است. این بحث با در نظر گرفتن بستر سیاسی موجود در جامعه در مورد این موضوع کاملا مرتبط است. در این مطالعه اطلاعات بالغ بر ۷۰۰۰ نفر بررسی شد. نتایج نشان داد که افراد با کمترین ضریب هوشی (۹۹-۷۰) کمترین میزان خوشی را در مقایسه با افرادِ با بالاترین ضریب هوشی (۱۲۹-۱۲۰) دارا بودند. اما این نکته تنها در ارتباط با ضریب هوشی نیست، پس از بررسی داده‌ها این نتیجه بدست آمد که علت این اتفاق به دلیل پایین بودن سطح اجتماعی-اقتصادی این افراد مانند پایین بودن درآمد است. همچنین این افراد به کمک‌های بیشتری در زمینه مهارت‌های روزمره نیازمند هستند، وضع سلامتی مطلوبی ندارند و علائم بیماری‌های روانی را بیشتر بروز می‌دهند. مداخلات لازم باید در جهت افزایش ضریب هوشی در سنین کمتر صورت بگیرد. شواهد موجود مبنی بر آن است که روش‌های فشرده دراز مدت در کودکان محروم در زمینه‌های اجتماعی نه تنها بر افزایش ضریب هوشی آن‌ها تاثیر دارد، بلکه موجب بهبود سلامتی و کیفیت زندگی آن‌ها می‌شود. چنین مداخلاتی ممکن است هزینه‌بر باشند اما مزایای آینده آن‌ها همچون کاهش وابستگی به مزایای دولتی و سلامت روانی و جسمی جبران‌کننده آن خواهد بود.
این مقاله طبق نظریات دکتر Angela Hassiotis تنظیم و تدوین شده است و در نشریه Psychological Meicine به چاپ رسیده است.
مقاله مرتبط:
