بررسی جدید نشان می‌دهد، زنان دیابتی که به طور معمول روزانه یک فنجان قهوه می‌نوشند؛ در مقایسه با همتایانی که این عادت را ندارند، با خطر مرگ پایین‌تری مواجه‌اند. چای و قهوه هر دو گستره وسیعی از فواید برای سلامتی دارند؛ اما مصرف کافئین به ویژه برای مبتلایان دیابت بسیار مفید است. تحقیقات حاضر نشان می‌دهد مصرف روزانه یک فنجان قهوه در این گروه از افراد، خطر مرگ را بیش از ۵۰ درصد کاهش می‌دهد. تحقیق جدید ارائه شده در نشست سالانه انجمن بررسی دیابت اروپا، که در لیسبون پرتغال برگزار شد، نشان داد که مصرف کافئین خطر مرگ را در زنان مبتلا به دیابت به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد. این تحقیق توسط دکتر Joao Sergio Neves و دکتر Davide Carvalho از دانشگاه پورتو پرتغال انجام گرفته است. در این تحقیق آنان ارتباط بین مقادیر مختلف مصرف کافئین و خطر مرگ را میان زنان و مردان مبتلا به دیابت بررسی کردند.
بررسی کافئین و خطر مرگ
دکتر Neves و تیم همراه‌اش، اطلاعات بررسی جهانی سلامت و تغذیه گردآوری شده در میان سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۰ را برررسی کرده و در طول تحقیق ۱۵۶۸ زن و ۱۴۸۴ مرد مبتلا به دیابت را آزمایش کردند. آن‌ها مصرف کافئین شرکت‌کنندگان را به کمک ” یادآوری غذایی ۲۴ ساعته” بررسی کردند؛ یعنی در مصاحبه، در ارتباط با میزان قهوه مصرف شده در ۲۴ ساعت گذشته و منبع کافئین دریافتی، که ممکن است چای قهوه و نوشیدنی‌های غیرالکلی باشد، سوال شد. نویسندگان تحقیق از نسبت Cox برای از بین بردن عوامل مخل نتیجه شامل؛ شاخص توده بدنی (BMI)، درآمد و تحصیلات، مصرف الکل و سیگار، فشار خون بالا و سال‌های طی شده پس از تشخیص اولیه دیابت، استفاده کردند.
مقاله‌ی مرتبط: نوشیدن قهوه طول عمر را افزایش می‌دهد!
مصرف روزانه دو فنجان قهوه خطر مرگ را کاهش می‌دهد
در طول ۱۱ سال، ۶۱۸ نفر جان خود را از دست داده‌اند. هیچ رابطه‌ی به خصوصی میان مصرف کافئین و همه دلایل مرگ و میر، مرگ و میر قلبی عروقی یا مرگ و میر ناشی از سرطان در میان مردان یافت نشده است.
با این وجود زنانی که روزانه بیش از ۱۰۰ میلی‌گرم کافئین، معادل یک فنجان قهوه، دریافت می‌کردند در مقایسه با آنان که کافئین مصرف نمی‌کنند؛۵۱ درصد کمتر در خطر مرگ زود هنگام قرار دارند.
یافته‌ها وابسته به دوز دریافتی بودند: زنانی که روزانه ۱۰۰ الی ۲۰۰ میلی‌گرم کافئین مصرف می‌کردند در مقایسه با همتایان خود ۵۷ درصد کمتر در خطر مرگ قرار داشته‌اند. همچنین، آنان که بیش از ۲۰۰ میلی‌گرم (معادل ۲ فنجان قهوه) روزانه کافئین دریافت می‌کنند، ۶۶ درصد کمتر، مرگ جان آنان را تهدید می‌کند. دریافت کافئین از چای نیز فواید خود را دارد.
میزان مرگ و میر ناشی از سرطان، در زنانی که کافئین را از چای دریافت می‌کنند، کاهش یافته است.
علی الخصوص، زنانی که میزان بالایی از کافئین را از چای دریافت می‌کنند، در مقایسه با آنان که کافئینی از چای دریافت نکرده‌اند، ۸۰ درصد کمتر در خطر مرگ ناشی از سرطان قرار دارند.
تحقیق نشان می‌دهد، مصرف وابسته به دوز کافئین، اثرات مثبت بسیاری بر تمامی عوامل مرگ در زنان دارد. اثرات آن بر مرگ و میر، به منبع کافئین هم وابسته است. دریافت کافئین از منبع قهوه، بر تمام انواع عوامل مرگ و میر و مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی تاثیر داشته و کافئین چای بر مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان مبتلا به دیابت تاثیرگزار بوده است.
مقاله‌ی مرتبط: نوشیدن قهوه سبب کاهش خطر ابتلا به دیابت می‌شود
نقاط قوت و ضعف این بررسی
آنان آمار زیادی از جمعیت آمریکا را به روش کوهورت مورد بررسی قرار دادند. اطلاعات به صورت آینده نگر گردآوری شدند و مقیاس‌های سختی همچون مرگ و دلایل به خصوص آن مورد استفاده قرار گرفته و همچنین، بررسی با عوامل محتمل اصلی مداخله‌گر، تنظیم شده است. در مورد نقاط ضعف می‌توان به این نکته اشاره کرد که آنان تنها در ابتدا میزان کافئین شرکت‌کنندگان را بررسی کردند و محققین این تحقیق خود اعلام می‌دارند که نمی‌توان این نتیجه را به عادات تغذیه‌ای طولانی مدت بسط داد. همچنین هیچ تطبیقی نسبت مواد افزودنی موجود در نوشیدنی‌های کافئین دار صورت نگرفته است. محققین معترف این نکته هستند که بررسی مشاهده‌ای برای اثبات اثر کافئین کافی نیست اما بحث اثر محتمل آن را به میان می‌کشد. مکانیسم‌های احتمالی وابسته به یافته‌ها، ممکن است در اثر تاثیر مستقیم کافئین یا دیگر مواد موجود در نوشیدنی‌های کافئین‌دار یافت شود. در تحقیقات گذشته نشان داده است که مصرف چای یا قهوه در بهبود حساسیت بدن به انسولین و افزایش قندخون پس از صرف غذا مفید بوده است. املاح، مواد شیمیایی گیاهی و آنتی‌اکسیدان حاضر در نوشیدنی‌های کافئین‌دار، ممکن است در نتایج مطلبوب مشاهده شده در مرگ و میر زنان موثر بوده باشد. آنان معتقدند برای اثبات محکم‌تر این نتایج به تحقیقات بیشتر و بررسی کوهورت گسترده‌تری نیاز است.
این مقاله بر اساس بیانات دکتر Neves و دیگر نویسندگان این تحقیق تدوین شده است.
