زخم تنشی باعث ایجاد زخم در دستگاه گوارش فوقانی می شود. این زخم‌ها باعث تخریب پوشش دستگاه گوارش و ایجاد درد واحساس سوزش و هم‌چنین افزایش خطر ابتلا به عفونت میشوند. آسیب از تحریک جزئی تا خونریزی شدید متغیر است.
زخم‌ها در میان افراد تحت فشار شدید فیزیکی، مانند کسانی که در بخش‌های مراقبت‌های ویژه هستند، رایج هستند. پزشکان بعضی اوقات زخم‌های استرس را به آسیب مخاطی مرتبط با استرس ارتباط می‌دهند. هدف اصلی درمان کاهش اسید معده و کاهش خطر عفونت، خونریزی و شوک است.
علل
زخم تنشی زخم مانند یک زخم پپتیکی نیست که با استرس بدتر می شود.
در حالی که هر دو باعث تخریب در پوشش معده و روده می شوند، یک زخم معمولی گوارشی – گاهی اوقات به عنوان زخم معده – به تدریج ظاهر می شود و مانند مواد مخدر یا عفونت ها پوشش های دستگاه گوارش را تضعیف می کند. زخم های تنشی ناگهانی ایجاد میشوند و معمولا به دلیل استرس فیزیولوژیکی اند.
برخی از مواد غذایی اسیدی به خوبی استرس فیزیکی مانند استرس یک آسیب جدی یا عفونت می توانند زخم را بدتر کنند،. این ممکن است به این دلیل باشد که استرس اسید معده را افزایش می دهد.
زخم های تنش می توانند تهدید کننده زندگی باشند، زیرا آنها تمایل دارند تا افراد بسیار بیمار را تحت تاثیر قرار دهند، در حالی که زخم های معده که از طریق استرس بدتر می شوند، به ندرت جدی هستند.
معده به طور طبیعی اسید را برای کمک به هضم غذا تولید می کند. هنگامی که محیط اسیدی معده تغییر می کند یا بیش از حد اسیدی می شود، فرد ممکن است علائم زخم تجربه کند.
در افرادی که تحت استرس شدید فیزیولوژیکی قرار دارند، زخم ها ممکن است از تغییرات pH بدن ناشی شود . عفونت هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) خطر ابتلا به همه زخم ها، از جمله زخم های استرس را افزایش می دهد.
به ندرت، استرس روانی بسیار محسوس می تواند باعث زخم استرس شود. به عنوان مثال،یک مطالعه گزارش موردی در ۲۰۱۸، جزئیات درمان زخم در یک کودک نو پا را توضیح داده است. زخم بعد از اینکه او حاضر نشودتا به مدت یک ماه به مراقبت روزانه برود ظاهر شد. پزشکان بر این باورند که استرس احتمالا زخم را ایجاد می کند.
بعضی عوامل سلامت و سبک زندگی باعث افزایش آسیب به معده و روده می شوند.
این عوامل باعث افزایش احتمال ابتلا به زخم، از جمله زخم های مرتبط با استرس، بیشتر شود:
- عفونت H. pylori
- استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی یا NSAIDS مانند ایبوپروفن
در افراد مبتلا به صدمات جدی یا شرایط اضطراری بهداشتی، سابقه زخم نیز ممکن است خطر ابتلا به زخم استرس را افزایش دهد.
علائم
زخم‌های کوچک ممکن است هیچ نشانه‌ای ایجاد نکنند، در حالی که زخم‌های شدید ممکن است باعث درد شدید و عوارض جدی شوند. از آن‌جا که افراد مبتلا به زخم‌های شدید هم‌چنان مبتلا به بیماری هستند، ممکن است افتراق علائم زخم را از علائم بیماری دیگری سخت کند.
علائم زخم استرس عبارتند از:
- درد سر معده
- دردی که با غذا بهتر یا بدتر می‌شود
- احساس سوزش یا سیری غیرعادی
- حالت تهوع یا استفراغ
- علائم کم خونی، مانند تنگی نفس و رنگ پریدگی پوست
برخی از زخم‌ها خونریزی زیادی می‌کنند و باعث کم‌خونی خطرناک میشوند. در افرادی که در حال حاضر در معرض صدمات جدی هستند، این از دست دادن خون می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد.
علائم زخم با خونریزی سریع عبارتند از:
- استفراغ قرمز یا استفراغی که شبیه به دانه‌های قهوه است
- حرکات روده قرمز یا مورون
- حرکات روده تحریک پذیر
- احساس سرگیجه یا تشنج
درمان‌ها
برای تشخیص زخم، پزشک باید دستگاه گوارش را ببیند. آنها ممکن است از اندوسکوپی استفاده کنند – یک لوله طولانی و نازک برای دیدن زخم. هم‌چنین ممکن است از آزمایش خون، تنفس یا مدفوع برای بررسی باکتری‌های H. pylori استفاده کنند که یکی از عوامل خطر اصلی زخم است.
درمان مناسب بستگی به شدت زخم و علایم فرق می‌کند. بیماران با خونریزی جدی ممکن است نیاز به انتقال خون داشته باشند. هدف اصلی درمان کاهش اسید معده و کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های جدی، خونریزی و شوک است.
برخی از گزینه‌های درمان عبارتند از:
- مهار کننده‌های پمپ پروتون (PPIs): این گروه از داروها اسید معده را کاهش می‌دهند. افرادی که PPI مصرف می‌کنند سطح گاسترین‌شان بالا می‌رود، در صورتی که مصرف دارو را متوقف کنند، ممکن است اسید معده را افزایش دهند. بنابراین مهم است تا زمانی که پزشک توصیه کرده است، به درمان ادامه دهید.
- داروهای مهارکننده هیستامین، مانند فاموتییدین و سایمتیدین: برخی از آنتی‌هیستامین‌ها داروی آنتی‌کولینرژیک هستند. این بدان معنی است که آنها با فعالیت استیل کولین مقابله می‌کنند. استیل کولین باعث تحریک افزایش اسید میشوند.
پیشگیری
زخم تنشی در بخش مراقبت‌های اورژانسی و مراقبت‌های ویژه بسیار رایج است. بیش از ۷۵ درصد از افرادی که در معرض سوختگی شدید و یا ترومای سرپایی قرار دارند، در عرض ۷۲ ساعت پس از آسیب، زخم‌های شدید ایجاد می‌کنند. بنابراین، برخی از بیمارستان‌ها داروهایی را برای جلوگیری از زخم‌ها به بیماران می‌دهند و به طور مرتب آنها را چک می‌کنند.
استراتژی‌های پیشگیری از زخم‌های استرس شبیه به درمان زخم‌هاست. PPI و مسدودکننده‌های هیستامین می‌توانند خطر ابتلا به زخم را کاهش دهند.
مجله پزشکی کلیولند هشدار می‌دهد که هیچ دلیلی برای دادن درمان پیشگیرانه به همه بیماران بستری نیست. درمان پیشگیرانه غیرضروری هزینه و عوارض را افزایش می‌دهد.
انجمن داروسازان سیستم بهداشتی آمریکا توصیه‌های پیشگیرانه را برای بیمارانی که هر یک از حالات زیر رامشاهده کنند ارائه می‌دهند:
- استفاده از فرآورده‌های خون
- استفاده از ونتیلاتور برای بیش از ۴۸ ساعت
- یک زخم در سال گذشته
- خونریزی در دستگاه گوارش در سال گذشته
- عفونت سیستمیک یا سپسیس
- اقامت در واحد مراقبت‌های ویژه به مدت بیش از ۱ هفته
- خونریزی گوارشی برای ۶ روز یا بیشتر
- مصرف بیش از ۲۵۰ میلی‌گرم هیدروکورتیزون در روز
در گذشته، پزشکان به افرادی که سابقه زخمی داشتند خوردن یک رژیم غذایی شیرین را توصیه می‌کردند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این ضروری نیست. غذاهای تند باعث ایجاد زخم نمی‌شوند، گرچه بعضی از افراد متوجه میشوند که علائم آنها پس از خوردن غذاهای خاصی بدتر می‌شود.
چشم‌انداز
افرادی که در معرض خطر ابتلا به زخم‌های شدید هستند اغلب دارای مشکلات جدی بهداشتی مانند عفونت، نارسایی اندام یا آسیب‌های سر هستند. زخم استرس می‌تواند باعث التهاب جدی و خونریزی شود که با شرایط دیگر تداخل می‌کند. این بدان معنی است که زخم‌های تنشی خطرناک‌تر از زخم‌های گوارشی هستند.
اکثر افراد مبتلا به زخم استرس در حال حاضر در بیمارستان هستند. اگر فردی به تازگی در بیمارستان بستری شده و علائم زخم داشته باشد، باید با یک پزشک تماس بگیرد.
همه زخم‌های شدید بلافاصله علایم جدی را ایجاد نمی‌کنند، بنابراین به ارزیابی هر گونه علائم زخمی که افزاش یابد، مهم است.
چشم انداز بستگی به عوامل متعددی دارد، از جمله اینکه شدت زخم معده و سلامت کلی بیمار چیست. هنگامی که زخم‌ها به سرعت خونریزی می‌کنند، یک فرد می‌تواند خونریزی تهدیدکننده حیات را تجربه کند. این می‌تواند درمان را دشوار کند.
با این حال، با درمان مناسب، افراد می‌توانند از زخم استرس و مسائل ناشی از آن خلاص شوند.
