چربی دور شکم می‌تواند مرگ‌آور باشد و با بیماری‌های مزمنی همچون بیماری قلبی و دیابت نوع ۲ ارتباط زمینه‌ای دارد. با این حال، همانطور که تجربه کرده یا دیده‌ایم، کاهش وزن برای چربی سوزی در این ناحیه از بدن بسیار دشوار است. اکنون به نظر می‌آید، التهاب سلول‌های ایمنی شاید مقصر این امر باشند. شاید داروهایی برای کمک به ما وجود داشته باشند که جلوی چشممان هستند.
Christina Cammel از مدرسه‌ی پزشکی ییل و همکارانش تحقیقاتی روی سلول‌های ماکروفاژ داشته‌اند. این سلول‌های ایمنی معمولاً پاتوژن‌ها را از بدن جمع‌آوری می‌کنند اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ماکروفاژها با افزایش سن در ناحیه‌ی چربی دور شکم ملتهب می‌گردند.
برای بررسی اثر چربی سوزی، محققان ماکروفاژها را از بافت چربی شکم موش‌های پیر و جوان جدا کرده و DNA آن‌ها را توالی‌یابی کردند. یافته‌ها حاکی از این است که ماکروفاژهای پیر بیشتر ژن‌هایی را بیان می‌کنند که سیگنال‌های کاتکولامین را بین سلول‌های عصبی انتقال می‌دهند.
ژن‌های مذکور این کار را با فعال کردن آنزیمی انجام می‌دهند که انتقال‌دهنده‌های عصبی را سرکوب می‌کند. افزایش فعالیت این آنزیم در سلول‌های ایمنی مسن در چربی شکم موش‌های پیر به صورت مؤثری سیگنال‌هایی را مسدود می‌کند؛ سیگنال‌هایی که به بدن می‌گویند در این ناحیه چربی برای سوزاندن وجود دارد.
مقاله‌ی مرتبط: با افزايش وزن، سلامت اسپرم مردان كاهش مى‌یابد
اثر ضدافسردگی بر چربی سوزی
با کاهش یافتن عملکرد گیرنده‌ای که در التهاب سلول‌های ایمنی دخیل است، انتقال‌دهنده‌های عصبی مسئول چربی سوزی در موش‌های پیر دوباره پس از ۲۴ ساعت عملکرد خود را بدست آوردند و موش‌های پیر مثل موش‌های جوان قادر بودند چربی‌سوزی کنند.
دارویی وجود دارد که در عملکرد این آنزیم در سلول‌های ایمنی اختلال ایجاد می‌کند. مسدود کردن این آنزیم نیز اثری مشابه دارد و باعث می‌شود موش‌های پیر توان چربی‌سوزی خود را بازیابند.
این داروی ضدافسردگی (کلورگیلین) بخاطر پائین بودن سطح کاتکولامین‌ها (مثلاً اپی‌نفرین) به برخی از بیماران مبتلا به افسردگی داده می‌شود. اثر جانبی مثبت این دارو در کاهش اندازه‌ی دور کمر بخاطر اثر غیرشفافی که بر اشتها دارد هنوز روشن نیست.
در هر موردی، یافته‌ها امیدوارکننده ظاهر شده است. محققان نشان داده‌اند که دخالت در التهاب و متابولیسم چربی در جانوران آزمایشگاهی امکان‌پذیر می‌باشد. دلیل زیستی خاصی وجود ندارد که فکر کنیم این کار در انسان‌ها مشکل‌تر است.
