مدلهای حیوانی مورد استفاده در ژن درمانی HIV-1
درک احتمال کارایی ژن درمان ضدHIV-1، نیازمند استفاده از مدلهای حیوانی است، ولی مدل حیوانی کامل آن وجود ندارد.
درک احتمال کارایی ژن درمان ضدHIV-1، نیازمند استفاده از مدلهای حیوانی است، ولی مدل حیوانی کامل آن وجود ندارد.
استفاده از وکتورهای نوترکیب استخراجی از SV40 برای انتقال ژن ضدHIV-1
رتروویروسها به عنوان وکتورهای انتقال ژن
پایگاههای متعدد کوفاکتورهای سلولی بعد از ادغام، ممکن است هدف درمان قرار گیرند.
هر ویروسی برای همانندسازی باید از برخی عملکردهای سلولی استفاده کند.
اصول انتقال ژن برای بیان محصول یک ژن و مهار HIV-1 در سال ۱۹۹۸ ارائه شد.
بازشناسی پدیدههای اصلاح ژن با ایجاد برشی دقیق در DNA در نزدیکی پایگاه اصلاح ژن، میتواند تا حد زیادی افزایش یابد.
در بسیاری از مراکز پروژههای در حال اجرا برای توسعه ژن درمانی در PIDهای دیگر در حال انجام است.
پیشرفت در ژندرمانی وابسته به پیشرفت سه چیز است: وکتورهای بهتر، متدهای بهتر برای عملآوری HSC و شرایط بهتر رژیمی.
شرایط SCID، موقعیتهای متعددی ارائه میدهند که باعث نتایج موفقیتآمیز در ادامه ژن درمانی میشود.