برخلاف بیشتر چین و چروک‌های بدن، که به علت خم و راست‌شدن پوست ظاهر می‌شوند، اثر انگشتها حاصل اجرای حرکات تکرارشونده نیستند اما با وجود اینکه هر یک از افراد، با مجموعه‌ی اثر انگشت منحصر به فرد خودشان زاده می‌شوند، دانشمندان هنوز هدف از ایجاد اثر انگشتها را به خوبی درک نکرده‌اند.
یکی از اهداف پیشنهادی ممکن برای ایجاد اثر انگشتها، پیشبرد و بهبود حس لامسه است. در مطالعه‌ای اخیر، محققین این نظریه را با اجرای چند آزمایش به چالش کشیدند. آن‌ها برای این کار از انگشتان مصنوعی ساخته‌شده از مواد شبه پلاستیکی استفاده کردند و به مقایسه‌ی حساسیت آن با ماده‌ای مشابه پوست و با سطح صاف و بدون برجستگی پرداختند. نتیجه این شد که انگشتان با سطح فرورفته و برجسته ارتعاشاتی تا ۱۰۰ برابر قوی‌تر را در مقایسه با مواد صاف، هنگام کشیده‌شدن آرام روی سطوح ایجاد می‌کند.
نحوه‌ی عملکرد اثر انگشت
به توضیح محققان Ecole Normale Superieure پاریس، افزایش ارتعاشات حس لامسه و به خصوص تشخیص انواع بافت‌ها را بهبود می‌بخشد. هنگام کشیده‌شدن انگشتان برروی نوع خاصی از بافت، اثرات انگشت آن‌ها فرکانس ارتعاشات را به طور بهینه‌ای تقویت کرده و به حد تحریک گیرنده‌های پاچینی پوست (انتهای اعصاب پوستی هستند که مسئولیت تشخیص نوع سطوح را دارند ) می‌رسانند و اطلاعات به دست‌آمده به تشخیص اجسام لمس‌شده کمک می‌کنند.
مقاله مرتبط: اثرانگشت چگونه به وجود می‌آید؟
بر اساس آنچه یافته‌ها نشان می‌دهند، علاوه بر سیستم عصبی که به عنوان نرم‌افزار مسئول انجام محاسبات لامسه‌ای است، مشخصات فیزیکی بدن نیز همانند سخت‌افزاری به بالابردن سطح این محاسبه کمک می‌کنند.
با این حالت مطالعات توجیهی از چرایی منحصر به فرد بودن اثرانگشت افراد یا علت آرایش بیضوی آن‌ها ارائه نمی‌دهند اما به عقیده‌ی محققان، این طراحی بیضوی برای حصول اطمینان از عمودبودن همیشگی عده‌ای از برآمدگی‌ها بر روی سطوح و لذا افزایش دائمی حس لامسه کاربرد دارد. دانشمندان امیدوارند تا نتایج بدست آمده از این تحقیقات، کمک شایانی به ساخت دست‌های مصنوعی انجام دهند.
