فریز کردن عصب برای کاهش وزن، ایده‌ای با رویکرد جدید می‌باشد که ممکن است نتایج امیدوارکننده‌ای به دنبال داشته باشد. با فریز عصبی که پیام گرسنگی را از روده به مغز انتقال می‌دهد، می‌توان فریب‌کارانه احساس گرسنگی را متوقف کرد.
در یک آزمایش با مقیاس کوچک، که ۲۱ام مارس در نشست علمی سالانه انجمن رادیولوژی در لس‌آنجلس معرفی شد؛ محققان گزارش کردند این روش غیرعادی باعث کاهش اشتها و وزن در تمامی ۱۰ شرکت‌کننده در آزمایش شد. با این وجود، نویسندگان مقاله و کارشناسان خارجی بر نیاز به تحقیقات بیشتر در این باره اتفاق نظر دارند.
دکتر Lawrwnce Cheskin، مدیر مرکز مدیریت وزن مرکز Johns Hopkins بالتیمور که در این مقاله همکاری نداشت، می‌گوید:
این یک ایده‌ی جالب است. اگرچه یک نوع مطالعه‌ی آزمایشی است که هیچ گروه کنترلی برای مقایسه، در نظر گرفته نشده است. ما نیاز به مطالعات بیشتری برای مقایسه‌ی این روش با سایر راه‌های کنترل وزن برای اطمینان بیشتر از تأثیر آن، داریم.
این روش بخشی از عصب واگ واقع در قاعده‌ی مری را که تنه‌ی خلفی واگ نامیده شده و پیام‌هایی را از معده‌ی خالی برای مغز می‌فرستد، مورد هدف قرار می‌دهد. پزشکان برای فریز عصب وسیله‌ای شبیه سوزن را در قسمت پشتی بیمار قرار داده و از یک نوع تصویربرداری پزشکی به نام سی‌تی اسکن برای اطمینان از رسیدن سوزن دقیقاً به نقطه‌ی مورد نظر جهت فریز، استفاده می‌کنند. سپس جراح با استفاده از گاز آرگون دمای عصب را به دماهای زیر صفر رسانده که باعث فلج عصب و در نهایت مانعی برای فرستادن پیام به مغز می‌شود.
این مطالعات شامل ۱۰ نفر با رده‌ی سنی ۲۷ تا ۶۰ سال با شاخص توده‌ی بدنی (BMI) بین ۳۰ تا ۳۷، واجد شرایط برای چاقی متوسط بود. (محدوده‌ی نرمال تعریف شده برای شاخص توده‌ی بدنی ۱۸.۵ تا ۲۵ می‌باشد)
مقالهٔ مرتبط: نور خورشید کلیدی برای به کاهش وزن
مطابق گفته‌های David Prologo، رادیولوژیست دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه Emory آتلانتا، شرکت‌کنندگان در این آزمایش به طور میانگین ۱۴٪ از وزن اضافی خود ( وزن بالای BMI نرمال) معادل حدود ۳.۶٪ از وزن بدن را در عرض ۹۰ روز استفاده از این روش، از دست دادند.
Progolo می‌گوید:
اگر شما وزن خود را خیلی سریع از دست دهید، بدن شما دوباره به حالت اول بازمی‌گردد. اما این مقدار از کاهش وزن مطابق با توصیههای سرعت کاهش وزن می‌باشد.
سایر نقش‌ها
رساندن پیام گرسنگی به مغز تنها وظیفه‌ی قسمت خلفی عصب واگ نمی‌باشد؛ این عصب در حرکت غذا در معده نیز نقش دارد. با فریز شدن عصب، سرعت حرکت غذا نیز کاهش می‌یابد که در این صورت فرد احساس سیری و بنابراین کاهش چشم‌گیر نیاز به غذا پیدا می‌کند.
Cheskin می‌گوید:
عصب واگ سیستم عصبی روده و دیگر عملکردهای آن را کنترل می‌کند. این موضوع می‌تواند منجر به عوارض جانبی از جمله تهوع و استفراغ شود؛ اما با این حال هیچ گونه عوارض جانبی قابل ملاحظه‌ای در این مطالعه گزارش نشده است.
وی اظهار داشت که این روش می‌تواند منجر به خون‌ریزی شود؛ اگرچه هیچ کدام از شرکت کنندگان عارضه‌ای را تجربه نکردند.
مقالهٔ مرتبط: کشف پروتئین جدید؛ کلیدی احتمالی برای درمان چاقی
با احتیاط ادامه دهید
Cheskin نسبت به عملکرد طولانی مدت این روش ابراز تردید کرد؛ چرا که بدن دارای مکانیسم‌های متعددی برای راحت از دست ندادن وزن می‌باشد. برای مثال بدن با کاهش متابولیسم می‌تواند نسبت به کاهش وزن واکنش نشان دهد.
در واقع به گفته‌ی Prologo، اثرات فریز عصب در طی هشت ماه تا یک سال از بین می‌رود. در این مدت مکانیسم‌های دیگر بدن که توسط Cheskin ذکر شد، نسبت به این موضوع اطمینان حاصل می‌کنند که قصد بیمار از گرسنگی مرگ نیست. Prologo می‌گوید:
در این روش احساس نیاز به خوردن غذا به طور کامل از بین نمی‌رود. عصب واگ یک تنه‌ی قدامی و یک تنه‌ی خلفی دارد که ما قادر به کار انداختن تنها یکی از آن‌ها می‌باشیم.
به گفته‌ی وی این دوره‌ی هشت ماهه تا یک ساله‌ی کاهش گرسنگی، زمان کافی برای یک فرد نه تنها برای کاهش وزن بلکه برای تنظیم بدن نسبت به وزن پایین می‌باشد. او ادامه می‌دهد:
شما در حال تلاش برای کاهش وزن می‌باشید، در حالی که بدن نسبت به این موضوع مقاومت نشان می‌دهد؛ چون کاری که شما انجام می‌دهید را درک نمی‌کند. بنابراین مقاومت می‌کند. اما محققان عقیده دارند با فریز عصب مربوط به گرسنگی، می‌توانند بدن را فریب دهند تا با فرد همکاری کند.
Prologo و تیم وی مشغول کار بر روی بیماران جدید بوده و امیدوارند به زودی اطلاعات جدید منتشر کنند. برخی از منتقدان مطالعات آن‌ها، عقیده دارند این روش به اثر پلاسبو منجر می‌شود و او در پاسخ اظهار می‌کند که:
ما این ادعا را قبول نداریم؛ اما باید برای اثبات آن یک گروه کنترل نیز در مطالعات آینده داشته باشیم.
